Цёплы рукаўчык, які надзяваецца на руку на тое месца, дзе намацваецца пульс; адпаведная частка рукавіцы, пальчаткі. Калі ўласавец у пілотцы астаўся ў хаце адзін, Наста агледзела, што ў руцэ ў яго белыя пальчаткі, тонкія, з воўны, і трымаў ён іх за пульсэтку, сціснуўшы ў кулаку.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
quicken
[ˈkwɪkən]1.
v.t.
1) прыско́рваць, прысьпе́шваць (крок)
2) пабуджа́ць (фанта́зію), узбуджа́ць
2.
v.i.
паскара́цца
His pulse quickened — У яго́ паско́рыўся пульс
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pulse
[pʌls]1.
n.
1) пульс -у m., біцьцё сэ́рца
2) часьціня́ біцьця́
to feel (take) one’s pulse — ма́цаць пульс
3) рытм у му́зыцы
4) пачу́цьці, настро́і pl.
the pulse of the nation — настро́і ў наро́дзе
2.
v.i.
бі́цца; трапята́цца; вібрава́ць
His heart pulsed with excitement — Яго́нае сэ́рца бі́лася ад хвалява́ньня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
uneven[ʌnˈi:vn]adj.
1. няро́ўны, крывы́; шурпа́ты;
uneven handwriting кара́вы по́чырк
2. няро́ўны, неўраўнава́жаны;
He is a man of uneven temper. Ён мае неўраўнаважаны характар.
3. нерэгуля́рны, няпра́вільны;
an uneven pul se няро́ўны пульс
4. няцо́тны (пра лік)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
рэ́дкі, -ая, -ае; радзе́йшы, -ая, -ае.
1. Недастаткова густы, вадзяністы.
Р. кісель.
Рэдкая смятана.
2. Які складаецца з далёка размешчаных адзін ад аднаго частак, не густы; не шчыльны.
Рэдкая барада.
Рэдкія зубы.
Р. невад (няшчыльна сплецены).
3. Размешчаны на вялікай адлегласці адзін ад аднаго.
Рэдкія паўстанкі.
4. Які складаецца з аддаленых адзін ад аднаго момантаў.
Рэдкія стрэлы.
Р. пульс.
5. Які паўтараецца, адбываецца, з’яўляецца праз вялікія прамежкі часу.
Рэдкая з’ява.
Р. госць.
Р. чалавек (выдатны, выключны па сваіх якасцях). Рэдка (прысл.) бачыцца.
Рэдкія металы.
|| наз.рэ́дкасць, -і, ж. (да 2—4 і ў некаторых спалучэннях да 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Жы́ўчык ’прыкметнае біццё артэрыі, торганне павека’, ’сперматазоід’. Рус.жи́вчик ’торганне павека, жылкі’, ’рэзвы, шустры чалавек’, ’сперматазоід’, укр.жи́вчик ’жылачка, што торгаецца’, ’вяртлявы чалавек’, ’сперматазоід’, польск.żywczyk памянш. ад żywiec ’насадка’, дыял. ’жывы хлопец’. Параўн. балг.живе́ц ’пульс’, серб.-харв.жи́вац ’нерв’, славен.žívec ’жывая істота; нерв’. Памянш. ад бел.жывец2 ’частка жывога цела’ > ’частка пазногця’ (адкуль ’артэрыя, біццё яе’) і жывец1 ’жывая рыбка’ < ’жывая істота’ (адкуль ’сперматазоід’) утворана з дапамогай суфікса *‑ikъ ад асновы *živьk‑ (> *živьcь па бадуэнаўскай палаталізацыі), відаць, яшчэ ў прасл. мове.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
няро́ўныúneben, úngleichmäßig; nicht glatt (шурпаты); schief, krumm, nicht geráde (крывы – пралініі); únregelmäßig, abrúpt (прадыханне, рух);
няро́ўная даро́га hólp(e)riger Weg;
няро́ўны пульсúnregelmäßiger Puls
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АЦЭТЫЛХАЛІ́Н,
воцатнакіслы эфір халіну, CH3COO(CH2)2NOH(CH3)3, арганічнае рэчыва, рэгулятар фізіял. функцый у арганізме чалавека і жывёл. Бясколерныя крышталі, раствараюцца ў вадзе, спірце і інш. растваральніках. Ёсць у тканках чалавека, пазваночных і многіх беспазваночных жывёл, знойдзены ў некат. раслінных ядах.
Фізіял. значэнне ацэтылхаліну высветлена аўстр. вучоным О.Лёві (1921). Ацэтылхалін — хім. перадатчык нерв. імпульсаў у месцах кантактаў нерв. валокнаў з нерв. клеткамі (сінапсах) парасімпатычнай нерв. сістэмы і ў гангліях вегетатыўнай нерв. сістэмы. Бесперапынна сінтэзуецца пры ацэтыліраванні халіну з дапамогай ферменту ацэтылхалінтрансферазы, разбураецца з дапамогай ацэтылхалінэстэразы. Уведзены ў арганізм ацэтылхалін паслабляе сардэчную дзейнасць, запавольвае пульс, узмацняе дзейнасць гладкай мускулатуры бронхаў, страўніка, маткі і інш.