1) згода на заключэнне дагавору на прапанаваных умовах;
2) форма безнаяўнага разліку паміж арганізацыямі, а таксама згода аплаціць грашовыя дакументы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цырыманія́л
(лац. caeremoniale = кніга абрадавых правіл)
афіцыйна прыняты парадак урачыстых прыёмаў, шэсцяў і інш. (напр. ц. адкрыцця алімпіяды).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
этыке́т
(фр. étiquette)
прыняты парадак паводзін чалавека ў якім-н. асяроддзі, у грамадстве (напр. дыпламатычны э., захоўваць э.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
gebräuchlich
a ужыва́льны; прыня́ты, звыча́йны
bei uns ist es so ~ — у нас так заве́дзена [прыня́та]
wénig ~ — ма́ла ўжыва́льны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
канані́чны
(лац. canonicus, ад гр. kanon = норма, правіла)
1) які з’яўляецца канонам; прызнаны царквой у якасці свяшчэннага пісання;
2) перан. цвёрда ўстаноўлены, прыняты за ўзор.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Звы́чай ’прыняты парадак; прывычка’. Рус.паўд.свы́чай, укр.зви́чай, польск.zwyczaj, славац.zvyčaj. Ст.-бел.звычай (Скарына), ст.-рус.звычай (1609 г.), съвычаи (XII ст.), ст.-бел.звычай. З суф. ‑ějь (гл. Слаўскі, SP, 1, 86–87) ад дзеяслова sъ‑vyk‑nǫ‑ti (гл. выкнуць). Улічваючы ст.-рус.съвычаи (XII ст.), наўрад ці ст.-бел.звычай паланізм (Булыка, Запазыч., 119). Сцяцко, Афікс. наз., 23. Гл. звыклы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыку́р: ён бага́ты прыку́р за ёй узёў (пух., Жд. 1). Цёмнае слова, магчыма, звязанае са ст.-бел.преикур ’прымак’ (< літ.preykur (Лаўчутэ, Балтизмы, 95), рэдк. preikuras ’прымак; зяць, прыняты ў дом жонкі’). Нельга, аднак, выключыць, што гэта т. зв. “лексікаграфічны фантом”, у якім пры аналізе зробленага рукапіснага запісу былі пераблытаны р і п; такім чынам першасная форма магла выступаць у выглядзе прыку́п с празрыстай семантыкай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АБ’ЯДНА́НЫЯ НА́ЦЫІ,
тэрмін, прыняты для назвы дзяржаў, якія ў час 2-й сусв. вайны 1939—45 уваходзілі ў антыгітлераўскую кааліцыю і стварылі ў 1945 Арганізацыю Аб’яднаных Нацый (ААН). У літаратуры і афіц. публікацыях выкарыстоўваецца і як скарочаная назва ААН.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
popularly[ˈpɒpjələli]adv.
1. папуля́рна;
a popularly written encyclopedia папуля́рна напі́саная энцыклапе́дыя
2. усенаро́дна;
popularly accepted усі́мі прыня́ты, прызна́ны;
Vitamin C is popularly believed to prevent colds. Звычайна лічыцца, што вітамін C прадухіляе прастуду.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ВЯЛІ́КІЯ ДЗЯРЖА́ВЫ,
тэрмін, прыняты для абазначэння найб. магутных і ўплывовых у міжнар. палітыцы дзяржаў свету. Пасля 2-й сусв. вайны да Вялікіх дзяржаў адносяць пастаянных членаў Савета Бяспекі ААН: Вялікабрытанію, ЗША, Кітай, Расію (правапераемніца СССР) і Францыю. Гл. таксама «Вялікая сямёрка».