Тое, што і ахаладзець. На дварэ ён [Сымон] трохі ахалодаў, выцер з ілба пот і замкнуў адрыну.Чарнышэвіч.Ахалодаў ён [Зазыба] ужо ў Верамейках — крыўда прайшла.Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праца, работа; мазоль, пот (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ По́ціць ’утвараць’: пчолы воск адцяць, выдзяляюць з цела (ваўк., Сл. ПЗБ). Утворана ад пот (гл.) на базе народных уяўленняў пра ўтварэнне мёду. Менш верагодна з літ.paitsiі ’класці яйцы’ (Грынавяцкене і інш., Междунар. конф. балтистов, 148).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зачы́н, ‑у, м.
1.Разм. Пачатак чаго‑н., пачын. Язэп выцер пот. Зачын быў зроблены. Цяпер трэба было расставіць жанчын па дзялянцы.Асіпенка.
2. Пачатак песні, казкі, быліны, які характарызуецца своеасаблівым складам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
jackpot[ˈdʒækpɒt]n. джэк-по́т, гало́ўны прыз (у латарэі, ігральным аўтамаце і да т.п.); банк (у картачнай гульні);
hit the jackpotinfml
1) забіра́ць усе́ ста́ўкі
2) дасягну́ць веліза́рнага по́спеху
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Зно́іць ’падбухторваць’ (мазыр., ЭШ). Рус., пск., цвяр., кастр.знои́ть ’тлець, гарэць, паліць’, чэш.znojiti, славац.znojiť (sa), н.-луж.znojś, славен.znojíti ’пацець’, серб.-харв.зно̀јити се ’пацець’, ’цяжка працаваць’, балг.уст.зноя се ’пацею; макед.знои се ’пацее’. Ст.-рус.зноити ’паддавацца ўздзеянню гарачыні’. Параўн. ст.-слав.знои гарачыня’, ц.-слав.зноение ’пот’, ст.-рус.зной ’гарачыня’, ’гарачка’. Бел. дыял. значэнне пераноснае, на базе значэння ’паліць — гарэць’, ’падпальваць’. Зноіць — дзеяслоў з суфіксам ‑i‑ti ад znojь, якое разглядаецца як назоўнік, звязаны з дзеясловам zněti ’гарэць’ (< znoi̯ti); параўн. рус.дыял.знеть, зне́я́ть, знить ’гарэць, тлець’, чэш.zněť, рус.зной, серб.-харв., славен.znôj, ’гарачыня, пот’, чэш., славац.znoj ’гарачыня, пот’, польск.znój ’гарачыня’, далейшая этымалогія няпэўная. Параўнанні з гніць — гной недастаткова інфарматыўныя, паколькі і гэта пара не мае цалкам пэўных і.-е. паралелей. Фасмер, 2, 101; Шанскі, 2, З, 103; Махэк₂, 717; Скок, 3, 659; Саднік-Айцэтмюлер, Handwört., 337. Гл. зніч, загнет.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сёмы, ‑ая, ‑ае.
Ліч.парадк.да сем. Падрасла дзяўчынка, сёмы год пайшоў.Крапіва.Незадоўга да сёмай гадавіны рэвалюцыі сабралася заборцаўская моладзь у школе.Колас.
•••
Быць на сёмым небегл. быць.
Да сёмага потугл.пот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Schweiß
m -es, -e пот
in ~ geráten* — спаце́ць
von ~ tríefen* — абліва́цца по́там
das hat viel ~ gekóstet — гэ́та патрабава́ла мно́га намяга́нняў
der ~ bricht aus — пот выступа́е
der ~ rinnt in Strö- men — пот цячл гра́дам
in ~ gebádet — уве́сь у по́це [спаце́лы]
im ~e des Ángesichts — у по́це чала́
2) паляўн. кроў дзічы́ны; кроў саба́кі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ёрзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Неспакойна сядзець, круцячыся, соўгаючыся з месца на месца. Гольдзін выціраў пот, ёрзаў, занатоўваў нешта ў блакнот і раптам перапыняў таго, хто выступаў.Шамякін.Рэгістратару не цярпіцца, ёрзае па крэсле туды і сюды.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлусі́ць, хлушу, хлусіш, хлусіць; незак.
Гаварыць няпраўду, маніць. Я знаў: не хлусіць садавод, Ён быў равеснікам, вядома, Меў, як і я, на скронях пот І рукі ў свежым чарназёме.Танк.[Міхаль] хлусіў дзяўчыне і ненавідзеў сябе за гэтую хлусню.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)