Вы́руб ’участак, дзе высечаны лес’ (Мат. Гом., Інстр. II); ’зруб’ (Мат. Гом.); ’вышыня зруба ад падлогі да столі’ (Інстр. II). Рус. дыял. вы́руб ’паляна з карчамі і кустамі; від плоту; дзеянне па дзеяслову вырубіць’, польск. wyrąb, в.-луж. wurub. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырубіць < рубіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пенчынгбо́л

(англ. punchingball, ад punch = біць кулаком + ball = мяч)

мяч для трэніроўкі баксёраў, прымацаваны на спружыне да столі і падлогі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

фугава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., што.

1. Стругаць фуганкам. Там работа ішла поўным ходам: печ разабралі, страху знялі, габлявалі і фугавалі дошкі для падлогі. Дубоўка.

2. Выраўноўваць, раўняць паверхню дошак для падгонкі і склейвання.

3. Выраўноўваць па вышыні (зубы пілы). Фугаваць пілу.

[Ад ням. fugen — прыганяць, дапускаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

щётка в разн. знач. шчо́тка, -кі ж.;

полова́я щётка шчо́тка для падло́гі;

сапо́жная щётка шчо́тка для абу́тку;

амети́стовая щётка мин. аметы́ставая шчо́тка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыўздыма́ць, прыўзнімаць, прыўзня́ць (ein wénig) áufheben* vt, empórheben* vt, ánheben* vt;

прыўздыма́ць што-н. з падло́гі etw. (ein wénig) vom Bóden áufheben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ма́та ’пляцёнка з саломы, травы для ўцяплення дзвярэй, вакон ці падлогі’ (ТСБМ, Грыг., Сцяшк., Шушк., П. С., Шат., Бяльк.; КЭС, лаг.; беласт., Сл. ПЗБ), мат ’тс’ (Нас.), ’шчыток з саломы’. (ТС), віл. ма́тачына ’тс’ (Сл. ПЗБ). З польск. mata ’тс’, якое з лац. matta (праз італ. мову) (Брукнер, 325).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́луба ’суцэльнае гарызантальнае перакрыццё ў выглядзе падлогі на судне’ (ТСБМ). Рус. па́луба ’тс’, укр. па́луба ’страха з лубу над павозкай’, польск. pałub ’ствол дрэва (выдзеўбаны ўнутры)’, pałuba ’павозка’, чэш. palubeň ’ствол дрэва, полы ўнутры’. Да луб (гл.) (Фасмер, 3, 194). У словаўтваральных адносінах — гэта аддзеяслоўны дэрыват ад *polubiti ’пакрыць лубам’ < paluba.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрых ‘гарышча’ (астрав., ДАБМ, камент., 777). З польск. strych ‘тс’, якое запазычана з с.-в.-ням. esterîch, esterich, estrich ‘плітачная падлога; брук’, ням. Estrich ‘гліняная падлога; абмазка падлогі або сцяны цвёрдай гладкай масай’. Борысь (583) мяркуе, што першасным значэннем было ‘гарышча, абмазаная глінай або нейкай іншай масай’. Гл. яшчэ Брукнер, 521.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фрыз

(фр. frise)

1) архітп. сярэдняя частка антаблемента паміж архітравам і карнізам 1;

2) аблямовачная арнаментальная паласа дывана, падлогі ці прадмета прыкладнога мастацтва.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

polish​1 [ˈpɒlɪʃ] n.

1. паліро́ўка; палірава́нне, шліфава́нне;

2. паліту́ра; лак;

furniture polish лак для мэ́блі;

floor polish масці́ка або́ лак для падло́гі;

shoe polish ва́кса; крэм для абу́тку;

nail polish лак для но́гцяў/пазно́гцяў

3. вы́танчанасць; лоск

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)