Па́луба ’суцэльнае гарызантальнае перакрыццё ў выглядзе падлогі на судне’ (ТСБМ). Рус.па́луба ’тс’, укр.па́луба ’страха з лубу над павозкай’, польск.pałub ’ствол дрэва (выдзеўбаны ўнутры)’, pałuba ’павозка’, чэш.palubeň ’ствол дрэва, полы ўнутры’. Да луб (гл.) (Фасмер, 3, 194). У словаўтваральных адносінах — гэта аддзеяслоўны дэрыват ад *polubiti ’пакрыць лубам’ < paluba.