Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
inane
[ɪˈneɪn]
adj.
1) неразу́мны, бессэнсо́ўны, недарэ́чны
2) пусты́; паро́жні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абэ́лтух, ‑а, м.
Абл.лаянк.Неразумны, някемлівы чалавек. [Кандрат:] — А як гэта можна, каб такое дзіцё ішло на вайну?.. Вось яно па віне такіх абэлтухаў, як я, суткі пратырчала на дзераве.Кулакоўскі.[Мартыневіч:] — А па мне дык задавіўся б ён [Халуста] са сваёй малатарняй... [Лявон:] — Бо ты дурны абэлтух!Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
crass[kræs]adj.
1. дурны́, неразу́мны, безразва́жны;
crass behaviour неразу́мныя паво́дзіны
2. по́ўны, абсалю́тны (пра дурасць, некультурнасць і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
besotted
[bɪˈsɑ:təd]
adj.
1) неразу́мны; засьле́плены
2) ачмурэ́лы; замаро́чаны
3) ап’яне́лы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Махлю́й ’дурнаваты’ (міёр., З нар. сл.), ’цюхця, павольны, няцямкі, тупы, неразумны’ (полац., А. Баханькоў). Відавочна, ад махла (гл.), якое ад махаць ’хлусіць са зменай семантыкі: ’хлус’ > ’ненармальны’ > ’дурны’. Гл. таксама махале́й.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́бус ’неразумны чалавек’ (трак., Сл. паўн.-зах.). Семантычна стаіць бліжэй да каш.labas ’прыдуркаваты, нехлямяжны, гультаявалі’, якое запазычана з н.-ням.laps ’дурны’, прус.labas, labasch ’бадзяга’, lebas ’гультай’ (Слаўскі, 5, 127).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
unwise[ˌʌnˈwaɪz]adj.неразу́мны, неразва́жны;
It was unwise (of you) to reject his offer. Вы неразумна зрабілі, што адмовіліся ад яго прапановы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Недарэ́ка ’абмежаваны чалавек; заіка’ (Гарэц.), ’няўклюда, неахайны чалавек’ (Сл. ПЗБ), недарэ́кі ’неразумны, бесталковы; картавы, заікасты’ (Ян.), ’коснаязыкі’ (пух., Жыв. сл.), недарэ́члівы ’картавы, заікасты’ (Ян.), недарэ́чны ’няўдалы’ (Сл. ПЗБ). Магчыма, тут змяшаліся розныя па паходжанню словы: адны ўтвораны на мясцовай глебе з неда- ’дастаткова’ і рэ́кці ’сказаць’ (гл.), другія хутчэй за ўсё запазычаны з польск.niedorzeczny ’неразумны, дурны, няўдалы’, што ўзыходзіць да спалучэння do rzeczy ’трапна, талкова’ з пэўнай фанетычнай адаптацыяй (так Кюнэ, Poln.) або ўтворана ў беларускай мове з аналагічнага спалучэння, параўн. дарэ́чы ’ў належны час, у належным месцы’.