неразу́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неразу́мны неразу́мная неразу́мнае неразу́мныя
Р. неразу́мнага неразу́мнай
неразу́мнае		 неразу́мнага неразу́мных
Д. неразу́мнаму неразу́мнай неразу́мнаму неразу́мным
В. неразу́мны (неадуш.)
неразу́мнага (адуш.)		 неразу́мную неразу́мнае неразу́мныя (неадуш.)
неразу́мных (адуш.)
Т. неразу́мным неразу́мнай
неразу́мнаю		 неразу́мным неразу́мнымі
М. неразу́мным неразу́мнай неразу́мным неразу́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неразу́мны

1. глу́пый, неу́мный;

н. чалаве́к — глу́пый (неу́мный) челове́к;

2. неразу́мный, неблагоразу́мный;

~ныя паво́дзіны — неразу́мное (неблагоразу́мное) поведе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неразу́мны, ‑ая, ‑ае.

Які не выяўляе дастатковай кемлівасці; разумова абмежаваны, тупы. Неразумны чалавек. // Які супярэчыць разважлівасці, цвярозай думцы; бяссэнсавы. Неразумная ўпартасць. Неразумнае рашэнне. □ Міхась Ланкевіч паспрабаваў спрачацца. Даказваў, што загад неразумны. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразу́мна прысл., неразу́мны únklug, nicht klug, nicht geschéit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неу́мный неразу́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустагало́вы, -ая, -ае (разм.).

Бесталковы, неразумны.

П. чалавек.

|| наз. пустагало́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аплэ́вух

‘неразумны, дурны чалавек, аболтус’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аплэ́вух аплэ́вухі
Р. аплэ́вуха аплэ́вухаў
Д. аплэ́вуху аплэ́вухам
В. аплэ́вуха аплэ́вухаў
Т. аплэ́вухам аплэ́вухамі
М. аплэ́вуху аплэ́вухах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вар’я́цтва, -а, н.

1. Страта розуму, стан псіхічнага расстройства.

2. Безразважнасць, неразумны ўчынак.

Дайсці да такога в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безгало́вы, -ая, -ае.

1. Які не мае галавы, пазбаўлены галавы.

Б. селядзец.

2. перан. Някемлівы, неразумны (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неразу́мный неразу́мны; (безрассудный) неразва́жны; (бессмысленный) бязглу́зды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)