materialny
materialn|y
матэрыяльны;
środki ~e — матэрыяльныя сродкі;
położenie ~e — матэрыяльнае становішча;
materialny rzeczownik лінгв. рэчыўны назоўнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
mianownik
м.
1. грам. назоўны склон;
2. мат. назоўнік;
sprowadzić do wspólnego ~a — прывесці да агульнага назоўніка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
geméinsam
1.
a агу́льны, калектыўны
~er Nénner — матэм. агу́льны назо́ўнік
~e Erklärung — суме́сная зая́ва
2.
adv ра́зам, суме́сна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Метлюга́ ’мятлюг, Poa L.’ (ТС). Зборны назоўнік, утвораны ад мятлю́г (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аплё́т ’пляцень’ (П. С., 146). Аддзеяслоўны бязафіксны назоўнік ад аплятаць. Гл. плесці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Па́сьцьва ’пасьба скаціны’ (Касп.). Другасны назоўнік, утвораны па ўзору паства ад пасцівіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ По́мут ’каламутнасць’ (Нас.). Бязафіксны назоўнік ад памуціць ’зрабіць мутным’ (ТСБМ). Да мут (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стынь ‘холад, халадэча’ (ТСБМ, Юрч., Мат. Маг.). Аддзеяслоўны назоўнік ад стынуць, гл. стыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Асцяро́га. Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова асцера́гаць ’папярэджваць пра небяспеку’, утворанага з прыстаўкай а‑ (< о‑) ад сцерагчы (гл.). Адсюль з суфіксам ‑ьн‑ утварыўся прыметнік асцярожны, ад якога назоўнік асцярожнасць. Форма острожность у XVII ст. (Гіст. мовы, 1, 295) пад польскім уплывам. Остеречи(ся) ужо ў старарускай мове.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́сціш абл. ’ціша’ (БРС). Утвораны шляхам зваротнай дэрывацыі назоўнік ад усці́шыць; гл. ціха, ціш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)