odmieniać

незак.

1. змяняць;

2. грам. скланяць (назоўнік, прыметнік і інш.); спрагаць (дзеяслоў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pluráletantum

Pluráliatantum

m -s, -s грам. назо́ўнік, які́ ўжыва́ецца то́лькі ў мно́жным лі́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

denominator

[dɪˈnɑ:məneɪtər]

n.

Math. назо́ўнік -а m. (дро́бу), дзе́льнік -а m.

to reduce to a common denominator — прыве́сьці да агу́льнага назо́ўніка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ула́сны, -ая, -ае.

1. Які належыць каму-, чаму-н. як уласнасць.

Уласная машына.

2. Свой, асабісты.

Зрабіць што-н. уласнымі рукамі.

На ўласныя вочы ўбачыць.

Па ўласнай волі.

3. Які знаходзіцца ў непасрэдным распараджэнні, падпарадкаванні каго-, чаго-н.

У. карэспандэнт.

Уласная канцылярыя.

4. Літаральны, сапраўдны.

Ва ўласным сэнсе слова.

5. Уласцівы толькі каму-, чаму-н., без пабочных дабавак (спец.).

Уласная вага цела.

○

Уласнае імя — у граматыцы: назоўнік, які з’яўляецца асабовай індывідуальнай назвай каго-, чаго-н.; проціл. агульнае імя.

Полацк — уласнае імя горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Néutrum

n -s, -tra i -tren грам.

1) ніцкі род

2) назо́ўнік ніцкага ро́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Nénner

m -s, - матэм.

1) назо́ўнік

auf éinen ~ bríngen* — прыве́сці да аднаго́ назо́ўніка

2) дзе́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

знамена́тель мат. / знамена́тель дро́би назо́ўнік дро́бу;

знамена́тель отноше́ния прогре́ссии мно́жнік стасу́нку прагрэ́сіі;

привести́ к одному́ знамена́телю а) мат. прыве́сці да аднаго́ назо́ўніка; б) перен. прыве́сці да адно́й ро́ўніцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

materialny

materialn|y

матэрыяльны;

środki ~e — матэрыяльныя сродкі;

położenie ~e — матэрыяльнае становішча;

materialny rzeczownik лінгв. рэчыўны назоўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mianownik

м.

1. грам. назоўны склон;

2. мат. назоўнік;

sprowadzić do wspólnego ~a — прывесці да агульнага назоўніка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

geméinsam

1.

a агу́льны, калектыўны

~er Nénner — матэм. агу́льны назо́ўнік

~e Erklärung — суме́сная зая́ва

2.

adv ра́зам, суме́сна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)