сквер, ‑а, м.

Невялікі гарадскі грамадскі сад. Белы дом стаіць пры шумным скверы Паміж ліп і клёнаў маладых. Непачаловіч. У родным Мінску, ў ціхім скверы, Пасля гульняў і прыгод, Сталі марыць піянеры Пра завоблачны палёт. Кірэенка.

[Англ. square.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́рчыцьмарыць тугою; сумам’, ма́рчыцца ’пакутаваць, сохнуць’ (Нас.). Укр. марчі́ти ’старэць, прыходзіць да заняпаду’. Да морак, марката́ (гл.) (гэтаксама Цвяткоў, 57).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fantazjować

незак.

1. фантазіраваць; марыць; выдумляць;

2. муз. імправізаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бу́дучыня; ж Zkunft f -;

пла́ны на бу́дучыню Zkunftspläne pl;

ма́рыць пра бу́дучыню von der Zkunft träumen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

nchhängen

* vi (D) аддава́цца, паглыбля́цца

sinen Gednken ~ — аддава́цца сваі́м ду́мкам, ма́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Паджы́лы ’пажылы’ (ТСБМ, Шат., Янк., ТС), паджы́ты ’тс’ (Сцяшк. Сл.). З польск. podżyły ’тс’. Гомельск. поджы́ўшы ’пажылы’ (Мат. Гом.), марыць, кантамінацыя паджылы і пажыўшы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

famish

[ˈfæmɪʃ]

1.

v.t.

мары́ць го́ладам

2.

v.i.

1) быць мо́цна гало́дным; галадава́ць

2) паміра́ць з го́ладу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Варо́нца, варо́нцэ мн. л. ’бульбяны суп; суп наогул’ (Вешт.). Марыць, ад варане́ц (ці варо́нец) < вары́ць, варо́ны. Параўн. рус. варене́ц (аб гэтым слове гл. Шанскі, 1, В, 20).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мро́іць, мрою, мроіш, мроіць; незак., пра каго-што, аб кім-чым і без дап.

Уяўляць у думках, марыць. Ці даўно .. [Захарка] мроіў, як яго дужы і смелы бацька накінецца на ворагаў са стрэльбай у руках. «ЛіМ». Век я пра славу сусветную мрою. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

daydream

[ˈdeɪdri:m]

1.

n.

1) летуце́ньне n., мро́я, ма́ра f.

2) пуста́я ма́ра

2.

v.

мро́іць, летуце́ць; ма́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)