kóhlen

I

vi тлець, абву́глівацца

II

vi разм. мало́ць [вярзці́] лухту́, пле́сці глу́пства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tattle

[ˈtætəl]

1.

v.i.

балбата́ць; мало́ць языко́м; плятка́рыць

2.

n.

1) балбатня́ f.

2) плёткі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заво́знік, ‑а, м.

Той, хто прывёз малоць збожжа ў млын. З расчыненых дзвярэй ветрака патыхае свежым млівам. На парозе сядзяць завознікі і кураць. Сабаленка. Каля млынавых дзвярэй завознікі здымалі мяшкі з вазоў. Баранавых. Пятым завознікам былі жанчына з выразам нейкай суровай стомленасці ў вачах. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пустаме́ля ’балбатун, несур’ёзны чалавек’ (ТСБМ; міёр., З нар. сл.), пустоме́ля ’тс’ (ТС), а таксама пустамол ’тс’ (Цых.), сярод пісьменнікаў апошнюю форму ўжываюць М. Лупсякоў, І. Шамякін; сюды ж укр. пустомо́лка ’ханжа’, рус. пустоме́ля ’балбатун’. Ад пусты́ (гл.) і мало́ць (гл.); паводле Сабалеўскага (Лекции, 186), *меля — дзеепрыметнік ад малоць. Гл. Фасмер, 3, 411; параўн. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяльня́, пін. мельня́ ’балбатун’ (Нар. лекс., Сцяц.). Да малоць. Аб суфіксе ‑н‑я гл. Сцяцко, Афікс. наз., 58.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wag​2 [wæg] v. віля́ць, маха́ць, матля́ць (хвастом);

wag one’s finger at smb. пагража́ць каму́-н. па́льцам

♦

wag one’s tongue infml плятка́рыць, разво́дзіць плёткі; мало́ць языко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

käsen

vt

1) гатава́ць сыр (з чаго-н.)

2) vi разм. мало́ць [вярзці́] лухту́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разары́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Пазбавіць дастатку, багацця; давесці да беднасці, галечы. Платону здавалася, што заўсёды над ім дзейнічаюць нейкія чорныя сілы, хочуць яго разарыць, бо кожны раз, як малоць яму, вецер падае, а калі ён і ёсць, дык нібыта толькі так, для смеху. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́нтух ’гультай’ (Ян.). Да ме́нта (гл.). Утворана ад мянтаць ’балбатаць, малоць языком’. Аб суфіксе ‑ух гл. Сцяцко, Афікс. наз., 70.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́ліць ’малоць’ (Яруш.). Другасная форма, утвораная ад асновы цяперашняга часу мелʼ‑ю (< прасл. melʼjo) пры дапамозе суфікса ‑іць, як ле́іць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)