жва́ка, ‑і, ДМ жвацы, ж.

Разм. Тое, што і жвачка. Карова больш не стукала, было чуваць, як яна жве жваку. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́йны с.-г. mílchend, mélkbar;

до́йная каро́ва Mílchkuh f -, -kühe; mélkbare Kuh (тс перан)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

каро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Памянш.-ласк. да карова.

•••

Божая кароўка — жучок чырвонай, жоўтай або белай афарбоўкі з плямкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

milker

[ˈmɪlkər]

n.

1) дая́рка f.

2) даі́льны апара́т

3) до́йная жывёліна (асаблі́ва каро́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

прамы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. Абазвацца мыканнем. Прамыкала карова.

2. перан.; што і без дап. Сказаць, вымавіць незразумела, неразборліва.

3. Мыкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bovine

[ˈboʊvaɪn]

1.

adj.

1) вало́вы; каро́він

2) Figur. як вол ці каро́ва

а) паво́льны, тупы́

a bovine stare — тупы́ по́зірк

б) абыя́кавы, флегматы́чны

a bovine nature — флегматы́чная нату́ра

2.

n.

вол або́ каро́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зве́ргнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. каго-што. Сілай пазбавіць улады, скінуць; знішчыць, спыніць існаванне чаго-н. (высок.).

З. цара.

З. самадзяржаўе.

2. каго і без дап. Нарадзіць заўчасна (пра жывёл; разм.).

Карова звергла.

|| незак. звярга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. звяржэ́нне, -я, н. (да 1 знач.)

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рабы́, -а́я, -о́е.

1. Не адной масці, не аднаго колеру, з плямамі; пярэсты.

Рабая карова.

Рабая тканіна.

2. 3 рабаціннем.

Р. твар.

3.З рабізной, дробным хваляваннем на паверхні вады.

◊

Абое рабое (разм.) — пра людзей, падобных у чым-н. адзін да аднаго (звычайна па якіх-н. адмоўных якасцях).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рыка́ць,-а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра хатніх і дзікіх жывёл: утвараць рык.

Рыкае карова.

Рыкаў леапард.

2. перан. Крычаць, гаварыць груба, раздражнёна і адрывіста (разм.).

Р. на падначаленых.

|| аднакр. рыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. рыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Карэ́за ’сойка’. Гл. карова.2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)