the Vale of the White House газо́н каля́ Бе́лага до́ма (ЗША);
the vale of tears ме́сца паку́т (метафара зямнога жыцця)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Падзь1 ’упадзіна’ (Прышч., дыс., стаўбц.). Рус.падь, па́дина, перм., сіб. ’глыбокі і стромкі лог, яр, бездань, цясніна’ або ’міжгор’е, разлог’, паўдн. ’яр, лагчына’, укр.падь, па́дина ’нявілая круглая даліна’, серб.-харв.ц.-слав.па̄д ’даліна’ (Шутц, Geographische, 38), балг.пад, падина ’даліна, лагчына; вузкі і доўгі яр; стромы абрыў і г. д.’ (Грыгаран, Словарь, 150). Дэрыват ад padati з суф. ‑ь (параўн. Махэк, 425).
Падзь2 ’салодкая клейкая вадкасць на лісцях раслін’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, З нар. сл., Мат. Гом.), пад, падзь ’тс’ (ТС). Рус.падь, укр.падь, польск.padź, чэш. мараўск. paď ’тс’. Аддзеяслоўны дэрыват ад падаць (гл. Махэк, 425; Брукнер, 390).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
распа́дак, ‑дка, м.
Вузкая даліна, звычайна між гор. Два дні неба над пасёлкам было зацягнута хмарамі. Яны ахуталі шэрым вэлюмам вяршаліны гор, спаўзалі ў распадкі.Бяганская.Калі .. [Будрыс] спусціўся на дно распадка, на левым хрыбце ляжаў ужо глыбокі цень.Караткевіч.У распадках паміж сопкамі бялеюць дамы адпачынку.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падо́л ’ніжні край сукенкі, кашулі і пад.’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Шат., Касп., Юрч.), подо́л ’тс’ (ТС), ’плыткае месца ў рэчцы, дзе мыюць бялізну’ (Касп., Юрч., Янк., Сцяшк. Сл.), падо́л, паддо́л ’прыпол; падол’ (Сл. ПЗБ). Рус.подо́л ’край адзежы; падэшва гары; нізкае месца пабліз ракі’, укр.поді́л ’нізкае месца; падол жаночай кашулі’, польск.podołek ’падол адзежы’, чэш.podol застар. ’доўгая даліна’, podolek ’падол адзежы’, padol ’доўгая даліна’. Да po‑ і dolъ (Фасмер, 3, 299; Махэк, 134).
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сіповіна ‘халодная тарфяная даліна’: “людзі называлі гэтую даліну і “жылай’ , і “сіповінай”, і “нетрай”… У гэтым месцы была вечная гразь” (П. Пестрак; Яшк.). Гл. сіпуга́, параўн. уздухавіна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вылам (БРС), рус.вы́лом ’дрэва, якое вырвана з коранем’, укр.ви́лом ’адтуліна, пралом’, польск.wyłom, wyłam ’глыбокая даліна ў гарах’, чэш.дыял.vyłoma ’дзедзічная маёмасць’. Бязафікснае ўтварэнне ад вы́ламіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Прасе́ліна ’шчыліна, расколіна’ (Нас.). Чэш.prasėdiіпа ’даліна, лажбіна’, серб.-харв.prosjelina ’расколіна’. Прасл.*prosedlina (Варбат, Морфонология, 204). Да *prosedati ’прасядаць’, уласна ад дзеепрым. прошл. часу на -/- з суф. ‑ina.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
га́шча Густа зарослая лесам даліна (Слаўг.). Тое ж гошча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Tal
n -(e)s, Täler далі́на, дол
über Berg und ~ wándern — вандрава́ць па гара́х і далі́нах
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)