далі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Роўная прастора ўздоўж рачнога ложа або падоўжаная ўпадзіна паміж гор ці ўзгоркаў.

Рачная д.

Горная д.

◊

Сіліконавая даліна — цэнтр высокіх тэхналогій з развітай інфраструктурай, у якім у асноўным размешчаны прадпрыемствы электроннай прамысловасці.

|| прым. далі́нны, -ая, -ае.

Далінныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Далі́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Далі́на
Р. Далі́ны
Д. Далі́не
В. Далі́ну
Т. Далі́най
Далі́наю
М. Далі́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Даліна́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Даліна́
Р. Даліны́
Д. Даліне́
В. Даліну́
Т. Даліно́й
Даліно́ю
М. Даліне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

далі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. далі́на далі́ны
Р. далі́ны далі́н
Д. далі́не далі́нам
В. далі́ну далі́ны
Т. далі́най
далі́наю		 далі́намі
М. далі́не далі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

далі́на ж. доли́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далі́на, ‑ы, ж.

Раўніна, вялікая ўпадзіна паміж гор ці узгоркаў. Снег на палях растаў, толькі ў далінах застаўся ляжаць шэрым насцілам. Каваль. Тут вочы ўпіраюцца ў недалёкае ўзвышша, якое градою праходзіць уздоўж балоцістай даліны. Пестрак. З пагорка ўніз, у бок даліны, Збягае сцежка між кустоў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далі́на ж Tal n -(e)s, Täler

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Далі́на даліна’ (БРС). Параўн. з аналагічным значэннем рус. доли́на, укр. доли́на, чэш. dolina, балг. доли́на́ і г. д. (падрабязны агляд форм у Трубачова, Эт. сл., 5, 61–62). Прасл. *dolina, вытворнае ад прасл. *dolъ (гл. дол 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

далі́на

1. Падоўжаная прырэчная ўпадзіна; нізіна (БРС). Тое ж даліна́ (Гом., Кап., Слаўг.).

2. Ніз (Жытк., Палессе Талст.).

3. Нізкае месца на полі, дзе стаіць вада (Стол.), 4. Доўгі сухадольны яр, які выходзіць да ракі (Гродз., Панямонне).

□ ур. Далі́на (луг) каля в. Бабры Лід., ур. Зялёная даліна (яр) Гродз. (Зап., 224).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Даліна азёр

т. 6, с. 19

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)