павырыва́ць I сов. (о многом) вы́рвать, повырыва́ть, вы́дернуть; см. вы́рваць I 1

павырыва́ць II сов. (о многом) вы́рыть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́драць разм. (вырваць) (heráus)reißen* vt; áuskratzen;

вы́драць каму-н во́чы j-m die Áugen áuskratzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́рвать​I сов.

1. (выдернуть) вы́рваць, мног. павырыва́ць;

2. (оторвать) вы́драць, вы́дзерці, мног. павыдзіра́ць; см. вырыва́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лупіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.

Разм.

1. Выдраць, вырваць сілаю што‑н. добра ўмацаванае. Вылупіць ліст з кнігі. Вылупіць прабой з вушака.

2. Набіць, адлупцаваць.

•••

Вылупіць вочы (бельмы) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábtrotzen

vt (etw. j-m) дабіва́цца, вы́рваць (што-н. у каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павыдзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выдраць, вырваць усё, многае. Павыдзіраць цвікі са сцен. □ [Рабінка:] — Я .. кожную скібу рукамі перабяру, увесь пырнік пальцамі з зямлі павыдзіраю. Паслядовіч. І рукамі і нагамі пачала адбівацца [жанчына], чалавеку ледзь вачэй не павыдзірала. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навырыва́ць I сов. (во множестве) вы́рвать; вы́дернуть; удали́ть; см. вы́рваць I 1

навырыва́ць II сов. (во множестве) вы́рыть; см. вы́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантэ́кст м. Kontéxt m -es, -e, (Téxt)zusámmenhang m -(e)s, -hänge;

вы́рваць з кантэ́ксту aus dem Zusámmenhang réißen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wrest

[rest]

1.

v.t.

1) крутану́ць, вы́круціць, вы́рваць сі́лаю

2) Figur. выкрыўля́ць, скажа́ць

2.

n.

1) выкру́чваньне n.

2) ключ (для нала́джваньня піяні́на, цымба́лаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

навыця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Выцягнуць, выняць, вырваць адкуль‑н. многа чаго‑н. Навыцягваць нітак з палатна. □ Віця падтрымліваў за руку Грышу Званкова, і той, павісшы над вадой, навыцягваў жоўтых кветак на тоўстых, нібы зялёныя алоўкі, мокрых сцяблінах. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)