спаражні́цца, -ражню́ся, -ро́жнішся, -ро́жніцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць парожнім, пустым.

Пасуда спаражнілася.

2. Выдаліць з арганізма рэшткі ператраўленай ежы (разм.).

3. Пазбавіцца ад цяжарнасці шляхам выдалення плода (разм.).

|| незак. спаражня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wydalić

зак.

1. выдаліць; выключыць; звольніць;

2. біял. выдзеліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́круціць, -кручу, -круціш, -круціць; -кручаны; зак., што.

1. з чаго. Выняць круцячы.

В. лямпачку.

2. Сціскаючы кручэннем, выдаліць ваду.

В. выпаласканую сарочку.

3. Тое, што і высвідраваць.

В. дрылём дзірку.

4. Вывіхнуць, вывернуць (разм.).

В. руку.

|| незак. выкру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́лушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., што.

Выняць зерне з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузаць. Вавёрка вылушчыла зярняты з яловай шышкі. // Спец. Выдаліць хірургічным спосабам. Вылушчыць пухліну. Вылушчыць хворую костку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адка́шляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

1. Кашляючы, прачысціць глотку, выдаліць з яе што‑н. кашлем. Стары адкашляўся, як перад доўгім выступленнем, і пачаў дакладваць прыглушаным голасам. Шамякін.

2. Скончыць кашляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтрэ́сці, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; пр. адтрос, ‑трасла, ‑трасло; зак., што.

1. Моцна ўстрэсваючы што‑н., выдаліць (пыл, гразь і інш.).

2. Пашкодзіць трасеннем. Адтрэсці сабе ўсё нутро па дрогкай дарозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рваць, -рву, -рвеш, -рве; -рві; -рваны; зак., каго-што.

Рэзкім рухам, рыўком выдаліць, дастаць, узяць.

В. пустазелле.

В. хворы зуб.

В. ліст са сшытка.

В. карандаш з рук.

В. прызнанне ў каго-н. (перан.: прымусіць прызнацца). В. перамогу (перан.).

|| незак. вырыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́сыпаць, -плю, -плеш, -пле; вы́сып; -паны; зак.

1. што. Сыплючы, выдаліць.

В. збожжа з мяшка.

2. што. Услаць чым-н. сыпкім.

В. сцежку пяском.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выйсці, выбегчы ў мностве (разм.).

На вуліцу высыпаў народ.

|| незак. высыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

oddalić

зак.

1. аддаліць, выдаліць;

2. адправіць, звольніць, зняць з пасады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́чарпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Чэрпаючы, выдаліць, выбраць усё, да канца.

В. ваду з вядра.

2. перан. Зрасходаваць поўнасцю, давесці да канца.

В. усе запасы.

В. праграму.

3. перан. Уладзіўшы, вырашыўшы, пакласці канец чаму-н. (кніжн.).

Інцыдэнт вычарпаны.

|| незак. вычэ́рпваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)