Адпаве́дны ’адпаведны, адказны’, адпавядаць ’адказваць’, адпавядальны, ст.-бел. отповедный ’адказны’ (1496) (Нас. гіст.), отповѣдати ’адказаць’ (1347) (Нас. гіст.). Гл. ведаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нітве́дама ’немаведама’ (мядз., Нар. словатв.). Відаць, з нет (гл.) і ведама (гл. ведаць); пачатак слова — вынік кантамінацыі нет-Хні > ніт
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
недакармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.
Пакарміць недастаткова, не дасыта; не закончыць кармлення. Недакарміць дзіця. □ Кожнаму юнаму рыбалову трэба ведаць, што лепш недакарміць рыбу, чым «закарміць» яе. Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяць 1, ‑і, Т пяццю, ліч. кольк.
1. Лік і лічба «5». Пяць памножыць на два. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай «5». Пяць чалавек.
2. Тое, што і пяцёрка (у 2 знач.). Атрымаў пяць па матэматыцы.
•••
Ведаць як свае пяць пальцаў гл. ведаць.
Ні ў пяць ні ў дзесяць — не да месца; не так, як трэба, як хацелася.
пяць 2, пну, пнеш, пне; пнём, пняце; незак.
Разм. Напружваць, напінаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
параво́знік, ‑а, м.
Разм. Чыгуначны рабочы, які абслугоўвае паравоз. Трэба быць, напэўна, сапраўды паравознікам, каб ведаць, што адчувае машыніст перад адпраўкай лакаматыва ў рэйс!.. Васілёнак. // Разм. Работнік паравозабудаўнічага завода.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абве́стка ’аб’ява’ (БРС). Наватвор пачатку XX ст. (гл. Гіст. лекс., 255), частковая калька з польск. obwieszczenie (там жа, 256), абвясціць да весць, ведаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
твар, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Пярэдняя частка галавы чалавека.
Загарэлы т.
Прыгожы т.
2. перан. Індывідуальнае аблічча, выгляд, характэрныя рысы каго-, чаго-н.
Мяняецца т. гарадоў.
◊
Да твару (разм.) —
1) ідзе, падыходзіць каму што-н.;
2) адпавядае чыйму-н. становішчу.
У твар (ведаць, знаць каго-н.) — па знешнім выглядзе.
|| памянш.-ласк. тва́рык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ігнарава́ць
(польск. ignorowac, ад лац. ignorare = не ведаць, не прызнаваць)
свядома не звяртаць увагі на каго-н., што-н., пагардліва ставіцца да каго-н., чаго-н. (напр. і. факты).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
arkana
мн. тайны;
znać myśliwskie arkana — ведаць паляўнічыя тайны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
unaware [ˌʌnəˈweə] adj. : be unaware (of smth.) не ве́даць, не ўсведамля́ць (чаго́-н.);
be not unaware (of smth.) падазрава́ць (што-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)