дзве́ры мн. Tür f -, -en;

увахо́дныя дзве́ры Éingangstür f;

дзве́ры для вы́хаду Áusgangstür f;

рассо́ўныя дзве́ры Schíebetür f;

дзве́ры, які́я адчыня́юцца ў або́два бакі́ Péndeltür f, Schwíngtür f;

зачыня́йце дзве́ры! bítte Tür(en) schlíeßen!;

◊

жыць дзве́ры ў дзве́ры Tür an Tür wóhnen;

пры зачы́неных дзвяра́х hínter verschlóssenen Türen; únter Áusschluss der Öffentlichkeit;

лама́цца ў адчы́неныя дзве́ры óffene Türen éinrennen*;

шыро́ка адчыні́ць дзве́ры Tür und Tor öffnen (чаму-н. D);

адчыні́ць дзве́ры (навучальных устаноў і г. д.) die Pfórten öffnen;

дзень адчы́неных дзвярэ́й Tag der óffenen Tür

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

found

I [faʊnd]

v.t., p.t. and p.p. of find

II [faʊnd]

v.t.

1) засно́ўваць; адчыня́ць

to found the university — адчыні́ць унівэрсытэ́т

2) абапіра́ць; абгрунто́ўваць

3) будава́ць (на мо́цнай падста́ве)

III [faʊnd]

v.t. Tech.

расплаўля́ць (мэта́л); ліць, адліва́ць (фо́рму)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

exactly [ɪgˈzæktli] adv. дакла́дна; менаві́та;

Exactly so! Менавіта так!

♦

not exactly infml

1) не зусі́м так;

This is not exactly what I meant. Я меў на ўвазе некалькі іншае.

2) зусі́м не так;

He wasn’t exactly pleased to see us – in fact he refused to open the door. Ён зусім не быў рады бачыць нас – на справе ён нават адмовіўся адчыніць нам дзверы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стрэ́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Памянш.-ласк. да страха. Стары хлявец без падваротні, Гумно са стрэшкай пасівелай, Абросшай мохам, абапрэлай, Прыгрэбнік, хата — ўсё дачыста Казала ясна, галасіста Аб непарадку, запусценні. Колас.

2. Невялікая страха. [Дзед:] — Я ж учора тупаў каля гэтага вулля. Думаў адчыніць нават стрэшку, праверыць, ці няма там якіх навін. Якімовіч.

3. Навес (у калодзежы і пад.). Блізка ад вуліцы проці першага ганка стаяла студня са стрэшкай, зробленай з новых, жоўтых, пагабляваных сасновых цалёвак. Пташнікаў. А гаспадыні ўжо поркаліся на летняй кухні, пад стрэшкай. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дверь ж. дзве́ры, род. дзвярэ́й ед. нет;

откры́ть дверь (куда) адчыні́ць дзве́ры (куды);

◊

показа́ть (указа́ть) на дверь (кому) паказа́ць на дзве́ры (кому);

день откры́тых двере́й дзень адчы́неных дзвярэ́й;

ломи́ться в откры́тую дверь лама́цца ў адчы́неныя дзве́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

люстра́ны, ‑ая, ‑ае і люстраны́, ‑а́я, ‑о́е.

1. Які мае адносіны да люстра ​1 (у 1 знач.). Люстраная майстэрня. Люстраная вытворчасць. // Уласцівы люстру, такі, як у люстра. Люстраны глянец. Люстраная паліроўна. // Які з’яўляецца люстрам, з люстрам. Люстрана-лінзавы тэлескоп. □ Станіслаў праз сілу ўзнімаецца з крэсла, падыходзіць да шафы і, раней, чым адчыніць яе, узіраецца ў люстраныя дзверы. Мікуліч.

2. перан. З бліскучай, гладкай паверхняй. Быстра слізгацяць душагубкі па люстранай вадзе пад лоўкімі ўзмахамі вёсел. Колас. Над ракою над шырокай, Над люстранаю ракой, Над лазою невысокай Ходзіць ветрык-неспакой. Астрэйка.

•••

Люстранае шкло гл. шкло.

Люстраны карп гл. карп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окно́ в разн. знач. акно́, -на́ ср.;

откры́ть окно́ адчыні́ць акно́;

окно́ в боло́те акно́ ў бало́це;

окно́ ме́жду полевы́ми рабо́тами перен. акно́ памі́ж палявы́мі рабо́тамі;

◊

то́лько и све́та в окне́, что… то́лькі і святла́ ў акне́, што…

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

resist

[rɪˈzɪst]

v.i.

1) не паддава́цца

The window resisted his efforts to open it — Акно́ не паддало́ся яго́ным намага́ньням адчыні́ць яго́

2) супраці́віцца

Do not resist — Не супраці́ўся

3) стры́мвацца

I could not resist laughing — Я ня мог стрыма́цца ад сьме́ху

4) супрацьстая́ць, вытры́мваць на́ціск чаго́, не паддава́цца

to resist disease — не паддава́цца хваро́бе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адкры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак., што.

1. Тое, што і адчыніць.

А. хату.

А. вокны.

2. Зрабіць даступным для чаго-н., раскрыць, распячатаць, адкаркаваць і пад.

А. кансервы.

А. бутэльку А. пісьмо.

3. Раскрыць, разамкнуць.

А. кніжку.

А. ноты.

А. вочы.

4. Зняць што-н. зверху, агаліць.

А. твар.

А. грудзі.

5. Увесці ў дзеянне, пусціць што-н.

А. газ.

А. ваду.

6. Выявіць, паведаміць адкрыта, не тоячыся, што-н.

А. праўду.

А. свае планы.

7. Даць шырокія магчымасці для развіцця чаго-н.

А. дарогу новаму.

8. Пачаць што-н., пакласці пачатак якім-н. дзеянням, дзейнасці.

А. сход.

А. рахунак.

А. тэатральны сезон.

А. агонь (пачаць страляць).

9. Устанавіць наяўнасць, існаванне чаго-н. у выніку даследавання.

А. залежы вугалю.

А.

Амерыку (перан.: сказаць, аб’явіць тое, што даўно вядома; іран.).

10. Заўважыць невядомыя да гэтага здольнасці, якасці.

А. у сабе талент.

|| незак. адкрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адкрыццё, -я́, н. і адкрыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ту́рзаць, ту́рзаті, ту́рзаты ‘тузаць (пра балячку, якая нарывае)’ (Сцяц., Сцяшк. Сл., Скарбы, Федар. 4, Зайка Кос., Сл. ПЗБ, Сл. Брэс.; пін., Нар. лекс.; пін., ЖНС), ‘нарываць’ (слонім., Нар. словатв.), ‘скубсці, разрываць’ (Ласт.), ‘тузаць лейцамі’ (ТС), ту́рзаті ‘тузаць каго-небудзь’ (Чэрн.), ту́рзаті ‘расцягваць кужаль на валокны’ (пін., Шатал.), ту́рзаць ‘торгаць, цягаць рыўкамі, рэзкімі рухамі’, ‘торгаць туды-сюды, імкнучыся адчыніць што-небудзь’, ‘нудзіць, рваць’, ‘не даваць спакою, дакучаць патрабаваннямі’ (Сл. ПЗБ). Параўн. рус. терза́ть ‘раздзіраць, рваць, мучыць’, балг. дыял. то̂рзам ‘палоць’, серб. тр̏зати ‘тузаць, рваць’, славен. trzati ‘торгаць’. Відаць, не можа разглядацца асобна ад тырзаць (гл.) з варыянтнай асновай, што ўзыходзіць да *tr̥gati з чаргаваннем фарманта і.-е. ‑g‑/‑ǵ‑, параўн. ст.-слав. тръѕати ‘тузаць, рваць, раздзіраць’ < прасл. *tъrgati (Шустар-Шэўц, 1519; ESJSt, 16, 990), у выніку трэцяй палаталізацыі прасл. *tъrzati (Сной₂, 790). Меркаванні пра запазычанне з літ. tur̃šinti ‘страсянуць, патрэсці’ (Весці АН БССР, 1971, 1, 96) непрымальныя па семантычных і фармальных прычынах, параўн. Смачынскі, 696. Сюды ж турзы́каць ‘турзаць’ (брасл., Сл. ПЗБ) з ускладненнем асновы суфіксам ‑ык‑. Параўн. торгаць, тургаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)