berkennung

f -, -en

1) аспрэ́чванне; адмо́ва (у чым-н.)

2) пазбаўле́нне (якіх-н. правоў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obdurate

[ˈɑ:bdʊrət]

adj.

1) упа́рты, заця́ты

an obdurate refusal — упа́ртая адмо́ва

2) чэ́рствы, бязду́шны; заўзя́ты; непапра́ўны

an obdurate criminal — непапра́ўны злачы́нец

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Не́а ’не (адмова)’: неа, ні пайду (мсцісл., З нар. сл.), ’тс’ (Грыг., Гарэц.; бялын., Янк. Мат.; ТС), не́‑а ’тс’ (Янк. 1), не́ка ’тс’ (Цых.). З не́ е(сць) (< *ne jestь) у выніку выпадзення j у інтэрвакальным становішчы і змены э > а ў занаціскным складзе, як у зна́а < знае, сыро́а < сырое (гл. Карскі, 1, 270), параўн. чэш. дыял. neʼe славен. дыял. naʼa, апошняе можа выступаць і ў форме naka, параўн. таксама і балг. радоп. на́ка ’не’, што адпавядаюць чэш. дыял. neʼ (nek) з прыдыханнем (гл. ESSJ SG, 2, 437, 441); адпаведна з гэтым гродз. не́ка ўзнікла ў выніку устаўкі ‑к‑. Іншыя версіі: неа < не́ка, дзе ‑ка, як у нема́ека, ту́така, та́мака, ёсцека і пад., або з неќаць ’гаварыць не’, здаюцца менш верагоднымі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bfertigung

f -, -en

1) адпраўле́нне, адсы́лка

2) абслуго́ўванне (пакупніка)

3) разм. выправа́джванне, адмо́ва

◊ sine ~ erhlten* — атрыма́ць наганя́й [прачуха́нку]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

варо́ты, -ро́т і -аў.

1. Шырокі праезд у сцяне, плоце, які закрываецца створкамі або закладаецца жардзінамі, а таксама самі гэтыя створкі.

Зачыніць в.

Ад варот паварот (катэгарычная адмова; разм.). Ні ў якія в. не лезе (перан.: пра што-н. недарэчнае, бяссэнсавае; разм.).

2. Два слупы з перакладзінай, якія з’яўляюцца месцам, куды заганяюць мяч або шайбу ў розных спартыўных гульнях.

Футбольныя в.

3. перан. Пункт, праз які ажыццяўляюцца інтэнсіўныя сувязі з навакольным светам.

Марскія в.

4. Вузкі праход паміж скаламі (на моры, у гарах).

Карскія вароты.

5. Арка ў памяць якой-н. падзеі.

Трыумфальныя в.

|| памянш. варо́тцы, -аў (да 1 і 2 знач.).

|| прым. варо́тны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Варотныя слупы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АТЛАНТЫ́ЧНАЯ ХА́РТЫЯ,

міжнародная прававая дэкларацыя. Падпісана брыт. прэм’ер-міністрам У.Чэрчылем і прэзідэнтам ЗША Ф.Рузвельтам на борце ваен. карабля ў Паўн. Атлантыцы. Абвясціла прынцыпы пасляваен. ўладкавання свету: адмова ад тэр. захопаў і выкарыстання ваен. сілы, права кожнага народа выбіраць форму кіравання, развіццё ўсебаковага супрацоўніцтва паміж краінамі, падтрыманне агульнай бяспекі і інш. Садзейнічала ўтварэнню антыгітлераўскай кааліцыі. 24.9.1941 да Атлантычнай хартыі далучылася 10 краін, у тым ліку СССР. Прынцыпы Атлантычнай хартыі паступова ўведзены ў дэкларацыю 26 дзяржаў, падпісаную 1.1.1942 у Вашынгтоне.

т. 2, с. 71

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

denial

[dɪˈnaɪəl]

n.

1) пярэ́чаньне, адмаўле́ньне n., адмо́ва f.

2) абвяржэ́ньне n.

3) вырачэ́ньне n.

Peter’s denial of Christ — Пятро́ва вырачэ́ньне Хрыста́; адмаўле́ньне ад асабі́стых выго́даў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

отка́з м.

1. (действие по глаг. отказа́ть) адмо́ва, -вы ж.;

2. (действие по глаг. отказа́ться) адмаўле́нне, -ння ср.;

без отка́за а) спра́ўна, без адмо́вы, безадмо́ўна; б) (вволю, вдоволь) уво́лю, удо́сталь;

до отка́за да канца́, ко́лькі мажлі́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

repulse

[rɪˈpʌls]

1.

v.t.

1) адбіва́ць, адганя́ць

2) адмаўля́цца прыня́ць, адкіда́ць

to repulse the plan — адкі́нуць плян

2.

n.

1) адпо́р -у m.

2) адмо́ва f., адкіда́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Rückzieher

m -s

1) адмо́ва, адрачэ́нне ад чаго́-н., адыхо́д;

inen ~ mchen адступа́цца, падава́цца наза́д, адрака́цца

2) уда́р праз сябе́ (футбол)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)