адмо́ва гл адмаўленне

1.адмо́віцца

1. áblehnen vt; sich lóssagen (ад чаго-н von D); zurücknehmen* vt, widerrúfen* vt, ábschwören* vt (ад слоў і г. д); sich wéigern (выканаць загад і г. д);

2. (пазбавіць сябе чаго-н) verzíchten vi (auf A); áufgeben* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

regrets

ве́тлівая адмо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

refusal

[rɪˈfju:zəl]

n.

адмо́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Wéigerung

f -, -en адмо́ва; ухіле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

negation

[nɪˈgeɪʃən]

n.

адмаўле́ньне n., адмо́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Vernéinung

f -, -en

1) адмо́ва

2) адмаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verwéigerung

f -, -en адмо́ва (зрабіць што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábschlägig

a

éine ~e Ántwort — адка́з, адмо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kríegsdienstverweigerung

f -, -en адмо́ва ад вайско́вай слу́жбы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áblehnung

f -, -en адмо́ва, адхіле́нне; юрыд. адво́д (сведкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)