адмо́ва, -ы, ж.

1. гл. адмовіцца, адмовіць.

2. Тое, што і адмаўленне (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмо́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адмо́ва адмо́вы
Р. адмо́вы адмо́ў
Д. адмо́ве адмо́вам
В. адмо́ву адмо́вы
Т. адмо́вай
адмо́ваю		 адмо́вамі
М. адмо́ве адмо́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адмо́ва ж. (отрицательный ответ) отка́з м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́ва, ‑ы, ж.

Тое, што і адмаўленне (у 1 знач.). Таццяна не знаходзіла сабе месца. Адмова Лясніцкага ўзяць яе на гэту аперацыю, у якой прымала ўдзел уся брыгада, пакрыўдзіла і ўсхвалявала яе. Шамякін. К твайму аконцу каля ганка Падходзіць варажыць цыганка. І, чуючы твае адмовы, Шыпіць пракляцця злыя словы. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмо́ва гл адмаўленне

1.адмо́віцца

1. áblehnen vt; sich lóssagen (ад чаго-н von D); zurücknehmen* vt, widerrúfen* vt, ábschwören* vt (ад слоў і г. д); sich wéigern (выканаць загад і г. д);

2. (пазбавіць сябе чаго-н) verzíchten vi (auf A); áufgeben* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адмо́віць, -мо́ўлю, -мо́віш, -мо́віць; -мо́ўлены; зак.

1. Не задаволіць чыёй-н. просьбы, патрабавання.

А. у просьбе.

2. Абмежаваць у чым-н., пазбавіць чаго-н.

А. сабе ў чым-н.

3. Не даць згоды на шлюб.

Дзяўчына адмовіла сватам.

|| незак. адмаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адмо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмо́віцца, -мо́ўлюся, -мо́вішся, -мо́віцца; зак.

1. Не згадзіцца, не пажадаць зрабіць што-н., не захацець прызнаць, прыняць што-н.

А. ад даручэння.

А. ад дапамогі.

2. Парваць сувязі з роднымі, блізкімі; адрачыся.

А. ад бацькоў.

3. Не прызнаць за сваё, не пацвердзіць чаго-н.; перастаць трымацца чаго-н., адступіцца ад чаго-н.

А. ад сваіх поглядаў.

|| незак. адмаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адмо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недапушчэ́нне, ‑я, н.

Забарона, адмова ў доступе куды‑н. Недапушчэнне да ўдзелу ў справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

refusal [rɪˈfju:zl] n. (of) адмо́ва;

a flat refusal катэгары́чная адмо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БАЙКО́Т

(англ. boycott),

1) поўная ці частковая адмова ад падтрымання адносін з пэўнай асобай, арг-цыяй ці дзяржавай, каб прымусіць іх задаволіць тыя ці інш. эканам. або паліт. патрабаванні. Можа ажыццяўляцца і па рашэнні Савета Бяспекі ААН.

2) Адмова ад выканання функцый ці ад карыстання пэўнымі правамі ці чыімі-н. паслугамі з тымі ж мэтамі (адмова ад удзелу ў выбарах, адмова рабочых наймацца на работу да прадпрымальніка як пратэст супраць яго дзеянняў і гэтак далей).

3) У пераносным сэнсе — спыненне адносін з пэўнай асобай у знак пратэсту.

т. 2, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)