Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прыблу́дны (о животном, случайно забредшем куда-л.) приблу́дный;
~ная аве́чка — приблу́дная овца́;
п. саба́ка — приблу́дная соба́ка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
karakuł
м.
1. каракульская авечка;
2. ~y мн. каракуль (футра)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мерыно́см
1. (авечка) Meríno m -s, -s, Merínoschaf n -(e)s, -e;
2. (воўна) Merínowolle f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Аўца́ ’авечка’ (Яруш., Сержп., Бяльк., Сцяшк.), гаўца (Сцяшк.), укр.вівця, рус.овца, польск.owca, славац.ovca, чэш.ovce, в.-луж.wowca, н.-луж.wejca, славен.óvca, серб.-харв.о́вца, макед.овца, балг.овца́. Прасл.ovьca з ovьkā ўтворана пры дапамозе памяншальнага канчатка ‑ikā ад пашыранай асновы на ‑i‑, параўн. ст.-інд.avikā́ і ávis, літ.avìs, лат.avs, грэч.ὄις, лац.ovis, ірл.ói, ст.-в.-ням.ou ’тс’, гл. Фасмер, 3, 116; Трубачоў, Происх., 69–70. Параўн. авечка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
jarka
ж.
1. ярка (авечка);
2. яравое жыта; яравая пшаніца; ярына
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Бірко́вы ’танкарунны (аб авечках)’ (Влад.). Бясспрэчна, звязана з укр.би́рка, би́рька ’авечка’ і выклічнікамі, якімі завуць або адганяюць авечак: укр.бир, бирь‑бирь, рус.бы́рка ’авечка; авечая шкура’, быр‑быр, бырь‑бырь (выклічнік). Слова гэта не зусім яснага паходжання, ёсць у многіх мовах. Параўн. рум.bircă, bîrcă, bercă і г. д. ’парода авечак’, bîrcă‑bîrcă (выклічнік), венг.birka ’авечка’, чэш.birka, burka, bira ’парода авечак’. Таксама выклічнік вядомы ў многіх мовах. Да этымалогіі і магчымай гісторыі слова гл. Махэк₂, 54 (у аснове ляжыць выклічнік); Рудніцкі, 124; Кніежа, 92; Тамаш, 117–118; MESz, 1, 304–305. Врабіе (RornSl., XIV, 136) непераканаўча бачыць крыніцу ўсх.-слав. выклічніка ў рум.bîr, bîrr (супраць гэтага геаграфія слова). Да праблематыкі пытання параўн. яшчэ Клепікава, Паст. терм., 54–59; Губшмід, Этимология, 1967, 245–246.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
стры́жаны
1.прич. стри́женный;
2.прил. стри́женый;
~ная аве́чка — стри́женая овца́;
◊ не стры́жана, дык го́лена — не стри́жено, так бри́то
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Башка́ (бышка́) ’галава’ (Бяльк.). Укр.ба́шка (адкуль такі націск?), рус.башка́. Запазычанне з цюрк.baš ’галава’. Праабражэнскі, 1, 20; Фасмер, 1, 139 (там і літ-pa); падрабязна Шанскі, 1, Б, 62–63. Зыходзячы з геаграфіі слова, можна думаць пра пасрэдніцтва рус. мовы.
Ба́шка ’авечка’ (Касп.), ба́ша‑ба́ша‑ба́ша, ба́ше‑ба́ше‑ба́ше ’падзыўныя словы для авечак’ (ДАБМ, 896), таксама бась-бась-бась (Сцяшк. МГ). Рус.дыял.ба́ша ’авечка, ягня’, баш, ба́ша ’падзыўное слова для авечак’. Паводле Фасмера, 1, 138, памяншальная форма ад бара́н. Падзыўное слова тлумачыцца як другаснае па паходжанню (гл. Трубачоў, Происх., 76).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
parszywy
parszyw|y
1. паршывы;
2. нікчэмны; халтурны;
~a owca — паршывая авечка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)