ці́тла

(гр. titlos = надпіс)

надрадковы знак у старажытнагрэчаскай, стараславянскай і ўсходнеславянскай пісьменнасці, які ставіўся над словамі, напісанымі скарочана, або над літарамі, калі яны абазначалі лічбы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

обознача́ть несов.

1. (делать знак, метить) абазнача́ць, зна́чыць, ме́ціць, адзнача́ць;

обознача́ть бу́квами абазнача́ць лі́тарамі;

2. (отмечать, выделять) адзнача́ць; (делать видным) абазнача́ць, выпукля́ць; см. обозна́чить;

3. (означать) азнача́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lion [laɪən] n.

1. леў

2. the Lion astron. Леў (сузор’е)

3. the Lion astrol. Леў (знак задыяка; чалавек, які нарадзіўся пад гэтым знакам)

♦

the lion’s share BrE (і)льві́ная до́ля

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Fabrum caedere cum ferias fullonem

Трапіць у каваля, наносячы удары валяльшчыку.

Попасть в кузнеца, ударяя валяльщика.

бел. Кошку б’юць, а нявестцы знак даюць. Не па каню, дык па аглоблі. Вераб’і з’елі крупы, а сініца трапіла ў сіло. Біў па кані, а папала па аглоблі. Кравец саграшыў, а шаўца пакаралі. Бывае, што б’юць Фаму за Яроміну віну.

рус. Кошку бьют, а невестке наветки дают. Бил дед жабу, грозясь на бабу.

фр. Battre le chien devant le lion (Бить собаку ~ назидание льву).

англ. Who cannot beat the horse, let him beat the saddle (Кому не удается побить коня, пусть бьёт седло).

нем. Man schlägt den Sack und meint den Esel (Бьют мешок и думают, что осёл).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

ста́чка ж.

1. Streik m -(e)s, -s;

усеагу́льная ста́чка Generálstreik m;

ста́чка ў знак пратэ́сту Protéststreik m;

арганізава́ць ста́чку stréiken vi, in den Streik tréten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

булава́ ж. гіст.

1. (зброя) Kéule f -, -n

2. (знак вярхоўнай улады) Stab m -(e)s, Stäbe;

ге́тманская булава́ Hétmanstab m;

3. спарт. Kéule f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

indention

[ɪnˈdenʃən]

n.

1) абза́ц, адсту́п -у m., чырво́ны радо́к

2) вы́емка f., знак -у m., засе́чка, зару́бка f.; угну́тасьць f. (дна бутэ́лькі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

telltale

[ˈtelteɪl]

n.

1) плятка́р плеткара́ m., плятка́рка f.; балбату́н -а́ m., балбату́ха f.

2) сыгна́льная прыла́да

3) знак -у m., прыкме́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

о́рдэн I м. (знак отличия) о́рден

о́рдэн II (община, объединение, организация) о́рден

о́рдэн III м., архит. о́рден;

дары́чны о. — дори́ческий о́рден;

кары́нфскі о. — кори́нфский о́рден;

по́ўны о. — по́лный о́рден

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак.

1. што. Зрабіць чарцёж чаго‑н.; нарысаваць які‑н. знак. [Рыбакоў] узяў аловак і акуратна начарціў на палове аркуша план будынка. Асіпенка. [Салдат] зноў нешта начарціў на карце і, адлажыўшы яе ўбок, стаў паспешліва наладжваць сваю скрынку. Гамолка.

2. што і чаго. Чэрцячы, зрабіць якую‑н. колькасць (планаў, карт і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)