Віла́кі мн. л. ’разгалінаванае дрэва’ (карм., Мат. Гом.). Параўн. рус. сіб. вилага ’разваліна, разгалінаванае дрэва’. Да вілы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інкруста́цыя

(лац. incrustatio = пакрыццё чым-н.)

узоры, малюнкі на паверхні якога-н. прадмета з урэзаных у яе кавалачкаў дрэва, косці, перламутру і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

алі́ўкавы оли́вковый;

~вае дрэ́ва — оли́вковое де́рево;

а. але́й — оли́вковое ма́сло;

а. ко́лер — оли́вковый цвет;

◊ ~вая галі́нка — оли́вковая ветвь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

грана́тавы I грана́товый;

~вае дрэ́ва — грана́товое де́рево;

г. ко́лер — грана́товый цвет

грана́тавы II грана́товый;

г. бранзале́т — грана́товый брасле́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

падгарэ́ць сов., в разн. знач. подгоре́ть;

піро́г ~рэ́ў — пиро́г подгоре́л;

дрэ́ва ~рэ́ла і ўпа́ла — де́рево подгоре́ло и ру́хнуло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

карка́с

(фр. carcasse = шкілет)

1) касцяк якога-н. збудавання, канструкцыі, які складаецца з асобных змацаваных паміж сабой элементаў (напр. к. карабля);

2) дрэва сям. ільмавых, пашыранае на Каўказе, у Крыме і Сярэд. Азіі; цвёрдая драўніна гэтага дрэва ідзе на выраб духавых інструментаў; каменнае дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

kozły

мн. козлы;

kozły do piłowania drzewa — козлы для пілавання дрэва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sandał

I м.

сандалія

II м. бат.

сандалавае дрэва; сандал (Santalium)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вярша́ліна ж Gípfel m -s, -, Spítze f -, -n; Wípfel m -s, -, Báumwipfel m (дрэва)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

інжы́р м

1. (плод) Féige f -, -n;

2. (дрэва) Féigenbaum m -(e)s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)