расшпілі́цца, ‑пілюся, ‑пілішся, ‑піліцца; зак.

1. Расшпіліць на сабе адзенне. — Не, я ненадоўга, — стрымліваючы гнеў, адказаў Пазняк, зняў кепку, расшпіліўся і стомлена сеў пры стале. Дуброўскі.

2. Раз’яднацца, расшчапіцца, вызваліцца ад засцежкі. Каўнер расшпіліўся. // Перастаць трымаць што‑н. Гузікі расшпіліліся. □ Расшпілілася і целяпалася ззаду пражка ад камізэлька. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіто́н, ‑а, м.

1. Мужчынскае і жаночае адзенне старажытных грэкаў — доўгая і шырокая сарочка часцей без рукавоў, якая падпяразвалася з напускам. [Юстын] насіў белую доўгую палатняную світку, якая нагадвала хітон афінян. Бядуля. / Разм. Пра шырокую, свабодную адзежу. Апрануў нейкі хітон.

2. Касцюм танцоўшчыцы класічнага балета з глыбокімі разрэзамі па баках.

[Грэч. chitōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́жка ж. Schnálle f -, -n, Spánge f -, -n;

зашпілі́ць спра́жку éine Schnálle schlíeßen*, zúschnallen vi;

адшпілі́ць спра́жку ábschnallen vt, die Spánge [Schnálle] áufmachen;

зашпі́львацца на спра́жку (пра адзенне) Schnállenverschluss háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Nullus tantus quaestus, quam, quod habens, parcere

Няма большага дастатку, чым берагчы тое, што маеш.

Нет большего достатка, чем беречь то, что имеешь.

бел. Рахуба не згуба. Хто рахуе, той не псуе. Кідаючыся капейкамі, рубля не збярэш. Не той багаты, хто пражывае, а той, хто нажывае. Хто не беражэ малое, у таго вялікага не бывае. Хто паношанае адзенне выкідае, у таго новага не бывае.

рус. Бережливость лучше богатства. Сбережёшь, что найдёшь. Бережь дороже прибытка. Неистраченные деньги ‒ приобретение.

фр. Économie vaut mieux profit (Бережливость лучше прибыли).

англ. Store is no sore (Запас ‒ не беда).

нем. Sparen ist verdienen (Экономить ‒ значит зарабатывать).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

gear [gɪə] n.

1. механі́зм; прыстасава́нне; прыла́да

2. рышту́нак; адзе́нне; рэ́чы (для спорту, палявання і да т.п.);

fishing gear рыбало́ўныя сна́сці

3. tech. шасцярня́; перада́ча; ху́ткасць;

top/bottom gear BrE найбо́льшая/найме́ншая ху́ткасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Марха́ткі ’завязь (напр., у агурках)’ (паст., Сл. ПЗБ). У выніку перастаноўкі зычных хр > рх з махротка < махры́ (гл.). Параўн. таксама рус. морх, морхи ’бахрама, акраўкі тканіны, зношанае адзенне, лахманы’ і бел. мархотка ’махры’ (Яруш., Нас., Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Распо́рак ’разрэз, выраз у адзенні’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ), распо́рка ’тс’ (Сл. ПЗБ). Параўн. польск. rozporek ’разрэз у адзенні’, славен. razporek ’тс’. Да пароць (гл.). Для славенскага слова Сной₂ (606) рэканструюе першаснае значэнне — ’месца, дзе адзенне распоратае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́ля ‘калчан, похва для стрэл’ (Ласт.), сюды ж, магчыма, перан. ту́ля ‘асоба, апранутая ў тоўстае, цёплае адзенне, выглядае непаваротлівай’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Да тул 2 адносна семантыкі параўн. рэз’ян. tȗlast ‘у форме трубы, пусты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жупа́н

(польск. żupan < іт. giuppone, ад ар. džubba)

старадаўняе верхняе мужчынскае адзенне з каляровага сукна са стаячым каўняром і вузкімі рукавамі, якое насіла польская, беларуская і ўкраінская шляхта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

касцю́м

(фр. costume)

1) камплект мужчынскага адзення, які складаецца з пінжака, штаноў і часам камізэлькі, або жаночага — з жакета і спадніцы;

2) адзенне спецыяльнага прызначэння (напр. купальны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)