макрараён

(ад макра- + раён)

найбольшая тэрытарыяльная адзінка, у якую пры раяніраванні можна аб’яднаць па якіх-н. прыкметах розныя мясцовасці (параўн. мікрараён).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

матч-турні́р

(ад матч + турнір)

спартыўнае спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі (пры кругавой сістэме) сустракаюцца паміж сабой не менш двух разоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метабіёз

(ад мета- + гр. bios = жыццё)

узаемаадносіны паміж мікраарганізмамі, пры якіх прадукты жыццядзейнасці аднаго віду служаць крыніцай харчавання для іншага віду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

металафі́зіка

(ад метал + фізіка)

раздзел фізікі, які вывучае будову і фізічныя ўласцівасці металаў і сплаваў, а таксама працэсы пры іх апрацоўцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наба́т

(цюрк. naubāt, ад ар. nauba)

1) сігнал трывогі, які падаецца пры дапамозе звана;

2) вялікі вайсковы барабан у старажытнай Русі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пандэмі́я

(гр. pandemia = увесь народ)

больш шырокае, чым пры эпідэміі, распаўсюджанне якой-н. інфекцыйнай хваробы, якая ахоплівае цэлыя краіны, нават мацерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пнеўмо́ніка

(ад гр. pneuma = дыханне)

напрамак у пнеўмааўтаматыцы, звязаны з выкарыстаннем эфектаў, што вынікаюць пры непасрэдным узаемадзеянні струменяў паветра або газу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

поліды́псія полідыпсі́я

(гр. polydipsios = сасмаглы, бязводны)

смага пры цукровым дыябеце і некаторых іншых хваробах і звязанае э ёю залішняе ўжыванне вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полікандэнса́цыя

(ад полі- + кандэнсацыя)

метад сінтэзу палімераў, пры якім узаемадзеянне малекул манамераў суправаджаецца адшчапленнем простых рэчываў, напр. вады, спірту (параўн. полімерызацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

поліцукры́ды

(ад полі- + цукрыды)

складаныя вугляводы, якія пры гідролізе распадаюцца на вялікую колькасць монацукрыдаў да поліцукрыдаў належаць крухмал, цэлюлоза і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)