акрэдыты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да акрэдытыва. Акрэдытыўнае даручэнне. Акрэдытыўная форма разліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алгебраі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алгебры. Алгебраічны дроб. Алгебраічны выраз. Алгебраічная формула.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амартызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да амартызацыі. // Які служыць для амартызацыі. Амартызацыйнае прыстасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбулато́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да амбулаторыі. Амбулаторны прыём. Амбулаторны ўрач. Амбулаторны хворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анамасты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да анамастыкі, звязаны з ёю. Анамастычнае даследаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анархі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да анархізму, анархіі.

2. Схільны да анархіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анда́травы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да андатры. // Зроблены з футра андатры. Андатравая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ану́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да анучы (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́лаг, ‑а, м.

Кароткае алегарычнае апавяданне з жыцця жывёл, якое мае выразна выказаную мараль.

[Грэч. apologos — апавяданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

армату́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арматуры. Арматурная сетка. Арматурны каркас. Арматурныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)