еўрапе́ец, ‑пейца, м.

Жыхар або ўраджэнец Еўропы. Першыя еўрапейцы, якія прыехалі ў Аўстралію пасля адкрыцця гэтага кантынента, былі надзвычай здзіўлены вонкавым выглядам адной жывёліны. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мато́к, ‑тка, м.

Пэўная колькасць нітак, дроту і пад., роўна зматаная або навітая на матавіла. Маці напрала поўную шуфляду нітак у клубках і матках. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многагало́ссе, ‑я, н.

1. Адначасовае гучанне многіх галасоў; шум ад мноства галасоў, гукаў.

2. Спец. Адначасовае гучанне ў вакальным або інструментальным творы некалькіх галасоў; поліфанія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мурава́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Будынак з каменя або цэглы. Пабегла насустрач ліпавая алейка, брук і першыя гарадскія мураванкі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Выблытаць з чаго‑н. усіх, многіх або ўсё, многае. Павыблытваць ногі з дроту. Павыблытваць птушак з сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Выпісаць усё, многае або ўсіх, многіх. Павыпісваць раненыя. Павыпісваць цытаты.

2. і без дап. Выпісваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павытырка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Разм. Вытыркнуць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Павытыркаў сваё рэдкае голле альшэўнік. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтанцо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Суправаджаць якое‑н. дзеянне танцам, скокамі або рабіць танцавальныя рухі. Надзейка вальсіравала з Ленай і прыпынілася перад .. [Андрэем]. Падтанцоўваючы, заспявала. Сапрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падта́ць, ‑тане; зак.

Растаць крыху, знізу або з краёў. На агародах добра падтаў снег, і гракі пачалі ладзіць свае гнёзды на падсохлай стромай таполі. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Абадраўшы або надламаўшы, залупіць, загнуць кверху ўсё, многае. Пазалупліваць кару на дрэве.

2. Падняць уверх усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)