spent

[spent]

1.

v., p.t., p.p. of spend

2.

adj.

1) ужы́ты, скарыста́ны

spent gas — адпрацава́ны газ

2) змардава́ны, змо́раны, загна́ны

a spent horse — загна́ны конь

a spent swimmer — змо́раны плыве́ц

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grizzle

[ˈgrɪzəl]

1.

n.

1) сівава́тыя валасы́

2) сівы́ ко́лер

3) сівы́ конь або́ і́ншая жывёліна

2.

adj.

сівы́, сівава́ты, зь сівы́мі валаса́мі, сівагало́вы

3.

v.t.

рабі́ць сівы́м

4.

v.i.

сіве́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jumper

I [ˈdʒʌmpər]

n.

1) скаку́н -а́ m. (спарто́вец, конь), скаку́ха f.

2) парашуты́ст -а m.

3) Electr. перамы́чка, злуча́льны ка́бель

II [ˈdʒʌmpər]

n.

1) жано́чы джэ́мпэр

2) рабо́чая блю́за або́ хала́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ко́нік ​1, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да конь (у 1 знач.); невялікі конь. Конік быў не такі ўжо і благі на выгляд. Маленькі, як жарабя, сівай масці. Якімовіч.

2. Дзіцячая цацка, падобная на каня, конскую галаву. Дзеці дзьмуць у .. конікі. Дзірачкі пальчыкамі перабіраюць. Бядуля.

3. Дзіцячая гульня — язда вярхом на палачцы. Гуляць у конікі.

•••

Марскі конік — трапічная і субтрапічная марская рыбка, галава якой падобная на конскую.

Быў конік, ды з’ездзіўся — тое, што і была кабылка, ды з’ездзілася (гл. кабылка).

Выкінуць коніка гл. выкінуць.

ко́нік ​2, ‑а, м.

1. Насякомае, якое скача і стракоча крыламі. Луг зялёны жыццём дыша — Конікі трашчаць. Колас. Кузьма сеў на кучу свежай саломы, з якой за ўсе бакі пырснулі маленькія конікі. Дуброўскі.

2. Птушка сямейства сітаўкавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tórheit

f -, -en глу́пства, неразва́жлівасць

◊ Álter schützt vor ~ nicht — ≅ конь на чатыро́х нага́х і то спатыка́ецца; сівізна́ ў бараду́, а чорт у рабры́ну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

запалі́цца сов.

1. (загореться огнём) заже́чься;

~лі́лася святло́ — зажёгся свет;

2. воспали́ться;

рука́ мо́цна ~лі́лася — рука́ си́льно воспали́лась;

3. (приобрести запал) запали́ться;

конь ~лі́ўся — ло́шадь запали́лась;

4. перен., см. загарэ́цца 5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kozioł

м.

1. казёл;

2. спарт. конь;

3. козлы (сядзенне ў павозцы);

kozioł ofiarny — ахвярны казёл;

uparty jak kozioł — упарты як асёл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спако́йны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў стане спакою, маларухомы або нерухомы.

Спакойная рака.

Сядзець спакойна (прысл.).

2. Які выражае спакой (у 2 знач.), без душэўных трывог, перажыванняў.

Спакойнае жыццё.

На сэрцы спакойна (прысл.).

3. Стрыманы, ураўнаважаны, ціхмяны, які нікога не раздражняе.

С. конь.

Спакойнага нораву чалавек.

4. Роўны ў сваім працяканні.

Спакойная хада.

Спакойная гутарка.

5. Не ваенны, мірны.

С. час.

6. Які нічым і нікім не парушаецца, адбываецца ў спакоі.

Спакойная старасць.

7. Прыемны для вока (пра святло, фарбы і пад.).

Спакойныя фарбы пейзажаў.

Спакойнае, мяккае святло.

|| наз. спако́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знясі́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад знясіліць.

2. у знач. прым. Крайне стомлены, абяссілены. Знясілены арганізм. □ Ціха, асцярожна ехаў грузавік — як стомлены, знясілены конь. Пестрак. // Які сведчыць аб знясіленні; худы, слабы. Знясіленыя рукі. □ [Сотнікаў] сабраў у сабе ўсё, на што яшчэ здольна было яго знясіленае цела, і, памагаючы сабе вінтоўкай, з натугай пераступаў нагамі. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.

1. Заразная хвароба скуры ў чалавека і жывёл, якая суправаджаецца гнойнай высыпкай і моцным свербам. Заразіцца каростай. // Гнойныя струны пры гэтым захворванні. Конь у каросце.

2. перан.; чаго або якая. Прыкры адбітак, след якіх‑н. уздзеянняў, звычаяў. Індывідуалістычная кароста. □ Але людзі — не ан[ё]лы, не з усіх удалося саскрэбці каросту мінулага. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)