стры́гчы
1.
2. (ушами) стричь, пря́дать, прясть;
◊ с. купо́ны — стричь купо́ны;
с. (усі́х) пад адзі́н грэ́бень — стричь (всех) под одну́ гребёнку;
аве́чку ~гу́ць, а бара́н дрыжы́ць — овцу́ стригу́т, а бара́н дрожи́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)