broken

[ˈbroʊkən]

1.

v., p.p. of break

2.

adj.

1) разьбі́ты, пабі́ты

a broken cup — пабі́ты ку́бак

2) патрэ́сканы, разьдзе́рты

broken skin — патрэ́сканая ску́ра

3) злама́ны; асла́блены

broken health — падупа́лае здаро́ўе

4) няро́ўны, надарва́ны; перасе́чаны, узара́ны

broken ground — няро́ўная мясцо́васьць

to say in a broken voice — сказа́ць надарва́ным го́ласам

5) злама́ны, нястры́маны

a broken promise — нястры́манае абяца́ньне

6) лама́ны

broken English — лама́ная анге́льская мо́ва

7) збанкрутава́ны, зруйнава́ны

a broken man — збанкрутава́ны чалаве́к

8) перапы́нены

broken sleep — перапы́нены сон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fine

I [faɪn]

1.

adj.

1) высакая́касны, ве́льмі до́бры, даскана́лы, выда́тны, фа́йны

2) ачы́шчаны, высакапро́бны (пра зо́лата)

3) ве́льмі дро́бны або́ то́нкі; даліка́тны

fine lace — то́нкія кару́нкі

fine skin — даліка́тная ску́ра

4) во́стры

a fine edge — во́страе лязо́

5) то́нкі

fine distinction — то́нкае адро́зьненьне

6) прыго́жы; згра́бны (чалаве́к); вы́танчаны (пра стыль мо́вы)

7) харо́шы, паго́дны (пра надво́р’е)

8) кваліфікава́ны (наста́ўнік)

2.

adv., informal

фа́йна, выда́тна

•

- fine arts

II [faɪn]

1.

n.

штраф -у m.

2.

v.t.

штрафава́ць; наклада́ць штраф на каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

new

[nu:]

1.

adj.

1) но́вы

2) малады́; сьве́жы

new potatoes — малада́я бу́льба

3) і́ншы, ня той што ране́й

He is a new man now — Ён цяпе́р і́ншы чалаве́к

4) незнаёмы; нязвы́чны, нязвы́клы

a new country to me — незнаёмая мне краіна

new to the work — яшчэ́ не прызвыча́ены да пра́цы

5) но́вы, суча́сны, апо́шні

new dances — но́выя та́нцы

6) дале́йшы, дадатко́вы

new information — дале́йшая інфарма́цыя

2.

adv.

но́ва; няда́ўна, то́лькі што

new-mown hay — то́лькі што ско́шанае се́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

yoke

[joʊk]

1.

n.

1) ярмо́ n.

a yoke of oxen — па́ра запрэ́жаных вало́ў

2) каро́мысел -ла m.

The man carried two buckets on a yoke — чалаве́к нёс два вядры́ на каро́мысьле

3) ге́стка f.

4) Figur. по́вязі pl. (сябро́ўства), су́вязі pl. (кро́ўныя)

5) Figur. пу́ты pl., ако́вы pl., ярмо́ n.

6) Figur. прыгнёт -у m., няво́ля f.

2.

v.t.

1) надзява́ць ярмо́

2) запрага́ць, упрага́ць

3) спалуча́ць, зьядно́ўваць, зьвя́зваць

to be yoked in marriage — быць спалу́чаным шлю́бам

4) паняво́льваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

liczba

liczb|a

ж.

1. колькасць;

w ~ie 40 osób — у колькасці 40 чалавек;

2. грам., мат. лік; лічба;

~a pojedyncza — адзіночны лік;

~a mnoga — множны лік;

~a parzysta — цотны лік;

~a jednocyfrowa — адназначны лік;

~a wielocyfrowa — мнагазначны (шматзначны) лік;

~a pierwsza — просты лік;

~a ułamkowa — дробавы лік; дроб;

~a urojona — уяўны лік;

bez ~y — без ліку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сіла назоўнік | жаночы род

  1. Здольнасць жывых істот напружаннем мышцаў рабіць фізічныя рухі, дзеянні; таксама ўвогуле — фізічная або маральная магчымасць актыўна дзейнічаць.

    • Мець немалую сілу.
    • Страціць сілу.
    • Набрацца сіл.
    • Прыступіць да работы са свежымі сіламі.
    • Выбіцца з сіл.
    • Прымяніць сілу (фізічнае ўздзеянне).
    • Палітыка з пазіцыі сілы (аб агрэсіўнай тактыцы).

  2. Велічыня, якая з’яўляецца мерай механічнага ўзаемадзеяння цел (спецыяльны тэрмін); энергія, якая ўздзейнічае на матэрыю, цела, а таксама ступень інтэнсіўнасці, напружанасці гэтай энергіі.

    • С. зямнога прыцяжэння.
    • С. цяжару.
    • С. электрыннага току.

  3. звычайна Матэрыяльная аснова, як крыніца энергіі, дзейнасці.

    • Сілы прыроды.
    • Творчыя сілы інтэлігенцыі.

  4. чаго. Здольнасць праяўлення якой-н. дзейнасці, стану, якая адрозніваецца пэўнай ступенню напружанасці, накіраванасці.

    • С. характару.
    • С. духу.

  5. Улада, магутнасць, уплыў.

    • Магутная і непераможная с. барацьбітоў за мір.

  6. Сутнасць, сэнс (размоўнае).

    • Уся с. ў тым, што чалавек гэты — майстар сваёй справы.

  7. Значэнне, дзейнасць, правамоцтва.

    • Закон уступае ў сілу з 1 студзеня.
    • С. закону.

  8. множны лік: Грамадская група, наогул людзі, якія вызначаюцца якімі-н. характэрнымі прыкметамі або накіраванасцю ў сваёй дзейнасці.

    • Дэмакратычныя сілы міру.
    • Лепшыя філарманічныя сілы.

  9. множны лік: Тое, што і войскі.

    • Сухапутныя сілы.
    • Узброеныя сілы краіны.

  10. Тв. скл.: сіламі. Пры дапамозе, з удзелам каго-н.

    • Сіламі аднавяскоўцаў адрамантавалі дарогу.

  11. Велізарная колькасць, мноства (размоўнае).

    • Гэты чалавек мае сілу дабра ўсякага.
    • Ад сілы (размоўнае) — самае большае.
    • З сілай — з вялікім уздымам, пачуццём (гаварыць, спяваць і пад.).
    • З усёй сілы або на ўсю (поўную) сілу або з усіх сіл — з найбольшым напружаннем; што ёсць моцы.
    • (Не) па сіле каму або (не) пад сілу каму — пра адпаведнасць (неадпаведнасць) магчымасцей каго-н. рабіць што-н.
    • (Не) у сілах — (не) магчы зрабіць што-н.
    • Нячыстая сіла (размоўнае) — чорт, д’ябал.
    • Па меры сіл — адпаведна з сіламі, з магчымасцямі.
    • У сіле (размоўнае) — 1) у стане фізічнага і духоўнага росквіту; 2) у разгары, у росквіце.
    • Усімі сіламі — прыкладваючы ўсё старанне, намаганні. Цераз сілу — звыш магчымасцей, жадання.

|| прыметнік: сілавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

но́вы в разн. знач. но́вый;

н. касцю́м — но́вый костю́м;

збо́жжа но́вага ўраджа́ю — зерно́ но́вого урожа́я;

но́выя ідэ́і — но́вые иде́и;

н. чалаве́к — но́вый челове́к;

но́выя мясці́ны — но́вые места́;

на н. лад — на но́вый лад;

○ Н. год — Но́вый год;

но́вая эканамі́чная палі́тыка — но́вая экономи́ческая поли́тика;

Н. свет — Но́вый свет;

н. стыль — но́вый стиль;

◊ на н. лад — на но́вый лад;

як бара́н на но́выя варо́ты — как бара́н на но́вые воро́та;

но́вая мятла́ чы́ста мяце́ — посл. но́вая метла́ чи́сто метёт;

по́мніць да но́вых ве́нікаў — погов. по́мнить до но́вых ве́ников

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

трашча́ць несов.

1. в разн. знач. треща́ть;

лёд ~шчы́ць — лёд трещи́т;

падло́га ~шчы́ць — пол трещи́т;

маро́з ~шча́ў — моро́з треща́л;

у траве́ ~шча́лі ко́нікі — в траве́ треща́ли кузне́чики;

пясо́к ~шча́ў на зуба́х — песо́к треща́л на зуба́х;

ко́фтачка ~шчы́ць па швах — ко́фточка трещи́т по швам;

~шча́лі аўтама́ты — треща́ли автома́ты;

гэ́ты чалаве́к ~шчы́ць не сціха́ючы — э́тот челове́к трещи́т без у́молку;

галава́ ~шчы́ць — голова́ трещи́т;

2. (от изобилия) ломи́ться;

сталы́ ~шча́лі ад яды́ — столы́ ломи́лись от еды́;

◊ за вуша́мі ~шчы́ць — за уша́ми трещи́т;

т. па ўсіх швах — треща́ть по всем швам

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Пу́кас ’рыба альхоўка, Rhodeus sericeus amarus’ (Жук., Рыбы, 300), укр., рус. паўд. нукае ’тс’, польск. pūkas ’тс’, памянш. укр. нукаеш, рус. пугасіш. Паводле Герда (Лекс. балтызмы, 11), запазычанне з балтыйскіх моў, гл. таксама Лаўчутэ, Балтизмы, 20; у якасці крыніцы падаецца sm.pūkis, pūkys ’ёрш’. Сюды ж адносяць (відаць, беспадстаўна) і каш. рукой ’вугар’, што магло б сведчыць пра крыніцу ў нейкай заходнебалтыйскай мове (Лаўчутэ, там жа), адкуль слова трапіла і ў прускі дыялект нямецкай мовы — Pūkis ’ёрш’ (Клячкоўскі, RS, 5, 218). Аднак даволі шырокі арэал распаўсюджання назвы і аднясенне яе да розных відаў рыб пры-мушае сумнявацца ў балтыйскім паходжанні усіх пералічаных форм, частку якіх можна звязаць з гукапераймальным покаць ’глытаць паветра з паверхні вады’ або з пукаты ’тоўсты, надуты’, параўн. укр. пуката жаба, да суфіксацыі параўн. польск. grubas ’тоўсты чалавек’. Капаміец (Рыбы, 38; гл. таксама ЕСУМ, 4, 629) тлумачыць паходжанне назвы ад пукаты ’трэскацца’, бо такім шляхам выціскаюцца ўнутранасці ў рыбы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малімонік, малімонічак, малімончык, маліму͡он ’пястун, распешчаны’, ’ахвочы да ласункаў, прысмакаў, ’пераборлівы ў ядзе’, ’чалавек, які карыстаецца прывілеямі і злоўжывае імі’ (Нас., Федар. 2; драг., З нар. сл., Нар. лекс.; КЭС, лаг.; Пан. дыс.), малімонка ’жанчына, разборлівая ў ежы’, ’фанабэрыстая жанчына’, ’пястуха’ (Нас.; віл., Нар. сл.), малімонтка ’какетка’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ); малімонікі ’ласункі, пяшчота, абяцанкі’ (Нас.), малімоніць ’песціць, як дзіцё’, малімоніцца ’ўдаваць сябе за малога’ (КЭС, лаг.), ’песціцца, як малыя дзеці, цырымоніцца’ (Нас.), малімон, марымон ’пірог з гатунковай пшанічнай мукі’, марымоны ’смачныя рэчы’ (ТС). Польск. malimończyk, marymontczyk ’вучань колішняй сельскагаспадарчай і лясной школы ў мястэчку Marymont, (якое нібыта з франц. Mariemont ’гара Марыі’) каля Варшавы, дзе быў і ўзорны млын, які малоў муку высокага гатунку’. Адсюль пазней значэнне ’печыва — далікатэс з марымонцкай мукі’ > ’ласунак’ > ’той, хто есць ласункі, далікатэсы’ > ’паніч, беларучка, пястун’ (Варш. сл., 2, 890; Карскі, 1, 148; 2–3, 101; Марозаў, Пыт. мовазн. і метад., 161).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)