пага́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

1. Лаянк. Жан. да паганец (у 1 знач.).

2. Ядавіты грыб. Бледная паганка.

3. Вадаплаўная птушка, мяса якой мае непрыемны смак. На Палессі водзіцца вушатая, або вялікая паганка, прыгожая чорна-белая птушка. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таксі́чны

(гр. toksikos = атрутны)

1) ядавіты, атручвальны (напр. т-ае рэчыва);

2) які выклікаецца дзеяннем таксінаў (напр. т. грып).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

trujący

trując|y

атрутны, ядавіты;

grzyby ~e — атрутныя грыбы;

gazy ~e — атрутныя газы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Валася́нка 1 ’сіло’ (Шатал.). Да валасяны.

Валася́нка 2 ’ядавіты грыб’ (Мат. Гом.). Назва звязана з павер’ем, быццам у грыбе жывуць вельмі шкодныя чарвякі-валасні, якія і выклікаюць хваробу, атручванне.

Валася́нка 3 ’травяны матрац’ (Мат. Гом.). Да валасень 4 ’моцная высокая трава’, валасяны (ад назвы травы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вужа́ка 1 ’змяя, вуж’ (БРС, Нас., Касп., Бяльк., Яруш., Гарэц., Мядзв., Інстр. II, Мат. Гом.); ’мінога Lamperta mariae Berg’ (З жыцця); ’злая, хітрая жанчына’ (Нас.). Рус. ужа́ка, укр. вужа́ка. Ад вуж 1 (гл.) пры дапамозе суф. ‑ака.

Вужа́ка 2 ’ядавіты грыб’. Ад вуж. Гл. вужоўкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мухамор, мухомо́р, мухамо́ра, мохомо́ра, мухомо́ра ’ядавіты грыб, Amanita muscaria’ (ТСБМ, Маш., Касп., Бес., Янк. 1, Бяльк., Шат., ТС). Укр., рус. мухомор, польск. muchomór, muchomorka, чэш. muchomůrka, славац. muchomôrka, muchomúrka, muchomorka, серб.-харв. мухо̀мора. Прасл. muchomorъ. Да му́ха і мары́ць (гл.). Аналагічна славац. muchotravka (< tráviť ’атручваць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fang

[fæŋ]

n.

1) іко́л -ла́ m.

2) ядаві́ты зуб (у зьме́яў)

3) заво́страная ча́стка (зуб відэ́льца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vitriol [ˈvɪtriəl] n.

1. fml ядаві́ты сарка́зм; яд;

put plenty of vitriol into a review зрабі́ць зана́дта з’е́длівыя заўва́гі

2. chem. купарва́с;

blue vitriol ме́дны купарва́с

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

poisonous [ˈpɔɪzənəs] adj.

1. ядаві́ты, атру́тны; таксі́чны; шко́дны;

poisonous mushrooms/snakes ядаві́тыя грыбы́/зме́і;

This gas is highly poisonous. Гэта высокатаксічны газ.

2. з’е́длівы, зласлі́вы; агі́дны, бры́дкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скарпіён ‘ядавіты павук’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), ст.-бел. скоропей ‘тс’. Карскі (1, 257) прыводзіць склонавую форму слова з т. зв. другім поўнагалоссем ст.-бел. скоропіѧмъ (XVI ст.), для якой падае рэканструяваную аснову *skъr̥p‑. Запазычана з ст.-слав. скоръпии, што з грэч. σκορπίος ‘тс’ (Фасмер 3, 654). Сучаснае беларускае слова, відаць, з рускай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)