сасва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Узаемна згадзіцца на шлюб; дамовіцца паміж сабой аб шлюбе. // перан. Разм. Зблізіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохшлю́бнасць, ‑і, ж.

1. Уступленне трэці раз у шлюб.

2. Знаходжанне ў шлюбе адначасова з трыма жонкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éheschließung

f -, -en шлюб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

mariaż, ~u

м. уст. шлюб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Расхэйдус, росхэ́йдус ’развод’ (ТС). Параўн. з расхе́ўрыс (гл.). Іранічнае ўтварэнне ад расхадзі́цца, разысці́ся ’скасаваць шлюб’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ślub, ~u

м.

1. абяцанне;

uczynić ślub — даць абяцанне;

2. шлюб; сужэнства; вянец;

ślub cywilny — цывільны шлюб;

ślub kościelny — царкоўны шлюб;

wziąć ślub — узяць шлюб; абвянчацца;

dać ślub — абвянчаць; павянчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эндага́мія, ‑і, ж.

Спец. Звычай першабытнага ладу, які дазваляў шлюб толькі паміж членамі адной грамадскай групы (племя, часам роду).

[Ад грэч. éndon — унутры і gámos — шлюб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духаве́нства, -а, н., зб.

Служыцелі рэлігійнага культу.

Праваслаўнае д.

Каталіцкае д.

Мусульманскае д.

○

Белае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая не дае зароку строга прытрымлівацца бясшлюбнасці.

Чорнае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая строга прытрымліваецца манаскага зароку не ўступаць у шлюб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

małżeństwo

н.

1. шлюбная пара; сужэнства;

2. шлюб;

zawrzeć małżeństwo — узяць шлюб; ажаніцца; пабрацца;

unieważnić małżeństwo — скасаваць шлюб; разысціся; развесціся;

3. шлюбнае жыццё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éhe

f -, -n шлюб, сяме́йнае жыццё

éine ~ schlíeßen* [éingehen*] — узя́ць шлюб

~ bréchen* — паруша́ць шлю́бную ве́рнасць

die ~ schéiden* [áuflösen, trénnen*] — скасава́ць шлюб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)