1.каму, з інф. Даваць якую-н. раду (у 1 знач.), раіць.
Я заўсёды раджу падумаць, паглядзець, не спяшацца.
2.каго-што. Прапанаваць каго-, што-н. у якасці каго-, чаго-н.
Доктар р. лекі як сродак ад болю.
3. Раіцца, меркаваць.
Сядзелі мужчыны на лаўцы і ўсё радзілі паміж сабой.
◊
Раду радзіць (разм.) — радзіцца, раіцца.
|| зак.пара́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Завіха́цца ’спяшацца працаваць’ (Жд. 3). Рус.пск.завиха́ться ’качацца’, бранск. ’ламацца, вярцецца, мітусіцца’. Ад віхаць (гл.) з прэфіксам за‑ і постфіксам ‑ца (< -ся).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спехразг. спех, род. спе́ху м.;
э́то не к спе́ху з гэ́тым мо́жна не спяша́цца, гэ́та не к спе́ху.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Напярэ́спяхі ’навыперадкі’ (зэльв., Жыв. сл.), на‑піраспехі ’наперагонкі, хто каго перагоніць у чым-небудзь’ (Нік., Оч.). Ад незафіксаванага *пярэспех ад спех ’спешка’, гл. спяшацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pośpiech, ~u
м. паспешнасць;
bez ~u — не спяшаючыся;
w ~u — у спешцы; спехам;
nie ma ~u — можна не спяшацца;
po co ten pośpiech? — навошта так спяшацца?
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Бурбо́ліць ’старанна есці, спяшацца’ (Бір. Дзярж.). Мабыць, да бу́рбалка, бурбо́лка, бу́рбаліць (гл.). Першапачаткова ’есці паспешна, пускаючы бурбалкі, захлынаючыся’. Параўн. яшчэ Урбуціс, Baltistica, V (1), 1969, 51.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́мчыць ’бегчы хутка’ (Ян.). Магчыма, кантамінацыя польск.rączy ’хуткі’, якое Брукнер выводзіць ад ruczaj ’ручай’ (Брукнер, 467) і імчаць. Але параўн. рус.ремши́ть ’хутка ісці, спяшацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
vóreilen
vi(s) забяга́ць напе́рад, спяша́цца
j-m ~ — абганя́ць каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)