Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бязве́траніца, ‑ы, ж.
Ціхае, бязветранае надвор’е. Хвоі і ў ціхую бязветраніцу роўна і спакойна шумяць.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
soft-spoken
[,sɔftˈspoʊkən]
adj.
1) лаго́дны; які́ ці́ха, спако́йна гаво́рыць
2) паці́ху, лаго́дна сказа́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
coolly
[ˈku:lli]
adv.
1) хо́ладна
2) стры́мана, спако́йна; абыя́кава
3) без запа́лу; без сардэ́чнасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
валюха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і валюхацца. Па калючым іржышчы валюхалі спакойна вароны.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лу́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Абл. Лыпаць. Дзіцё спакойна і нібы абыякава лупала чорнымі, як вугалькі, вочкамі.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́нна,
1.Прысл.да сонны.
2.безас.узнач.вык.Спакойна, ціха, нерухома. Вакол стала ціха і сонна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Gemütsruhe
f - душэўны спако́й, ціхамі́рнасць
in áller ~ — спако́йна, ціхамі́рна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АФАРЫ́ЗМ
(грэч. aphorismos),
трапнае выслоўе, якое ва ўстойлівай і лаканічнай форме перадае змястоўную і арыгінальную думку — жыццёвае назіранне, маральную сентэнцыю, разважанне і інш.: «Воля сонейку раўня» (Я.Купала), «Лес не сякуць языкамі» (К.Крапіва), «Чакаць тады спакойна можна, калі няма чаго чакаць» (А.Звонак). Афарызмы маюць канкрэтнага стваральніка (пісьменніка, вучонага і інш.), ужываюцца ў вуснай і пісьмовай мове для вобразнай характарыстыкі з’яў і падзей.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АДА́ЖЫО (італьян. adagio літар.спакойна, павольна). У музыцы: 1) павольны тэмп; 2) назва п’есы або часткі (звычайна 2-й) цыклічнага твора ў тэмпе адажыо. У балеце: 1) павольная сольная або дуэтная кампазіцыя; 2) асн. частка складаных танц. формаў (па-дэдэ, гран па і інш.); 3) комплекс рухаў каля станка і на сярэдзіне залы, які выпрацоўвае ўстойлівасць, уменне спалучаць рухі ног, рук, корпуса.