Перапілі́каць (экспр.) ’перапілаваць’ (Скарбы). Да пера- і пілаваць з экспрэсіўным суфіксам працяглага дзеяння ‑і‑ка‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Савакі́ ’валакуша, спецыяльнае прыстасаванне для перавозкі драўлянага плуга’ (Нар. сл., Скарбы). Да *савацца, суваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сарвэ́та, сарвэ́тка ’настольнік’ (Байк. і Некр., Касп., Сцяшк., Сл. Брэс., Сл. ПЗБ, Скарбы). Гл. сурвэта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Слуха́ўкі ‘навушнікі’ (Скарбы). З польск. słuchawki ‘тс’, słuchawka ‘тэлефонная трубка’. Параўн. сучаснае разм. слу́хаўка ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Струпе́хнуць ‘згніць’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Касп., Бяльк., Барад.), стру́пяшаць ‘тс’ (Скарбы). Гл. трупехнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тыры́ндзіць ‘гаварыць пустое, абы-што’ (Сцяшк. Сл., Скарбы). Экспрэсіўны фанетычны варыянт слоў тарандзіць, трындзіць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Салама́йда ’ўзвар з каліны’ (Сл. Брэс.), ’каша’ (Скарбы). Ад саламаха з замена суф. ‑аха на ‑ajда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ско́ма ‘аскома’ (Бяльк., Байк. і Некр.; ТС; гродз., Нар. лекс., Скарбы), ‘ахвота’ (Мат. Гом.). Гл. аскома.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расо́вы ’рыжы’ (Сцяшк.), ’пародзісты’ (Скарбы). З польск. rasowy ’пародзісты’, што ад ра́са2 (гл.). Параўн. ра́савы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́ндзіць ’правіць, наводзіць парадкі’ (Нар. Гом.), ’кіраваць, распараджацца’ (Скарбы), ’камандаваць’ (паст., Сл. ПЗБ) — збеларушанае польск. rządzić ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)