Тыры́ндзіць ‘гаварыць пустое, абы-што’ (Сцяшк. Сл., Скарбы₂). Экспрэсіўны фанетычны варыянт слоў тарандзіць, трындзіць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)