wypłacać

незак. выплачваць; плаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prepay

[,pri:ˈpeɪ]

v., -paid, -paying

плаці́ць напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

арэ́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Часовае карыстанне нерухомай маёмасцю на дагаворных асновах.

2. Плата за карыстанне маёмасцю. Плаціць арэнду.

[Польск. arenda з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odpłacać

незак. адплачваць; плаціць;

odpłacać tą samą monetą — плаціць той самай манетай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

альпа́ры,

Спец.

1. прысл. Па намінальнай цане (пра курс каштоўных папер). Плаціць альпары.

2. нескл., н. Роўнасць біржавай і намінальнай вартасці каштоўнай паперы.

[Іт. al pari — нароўні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пла́тка ’прайграная ад недабору біткі гульня, раміз’ (Нас.). З польск. płatka ’стаўка ў гульні’ > ’рызыка, небяспека’, якое з płacić ’плаціць’ (Банькоўскі, 2, 619).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

voráusbezahlen

vt плаці́ць напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

voráuszahlen

vt плаці́ць напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

даплаці́ць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што і без дап.

Дадаць пэўную частку грошай да раней унесенай сумы; выплаціць усё да канца. Даплаціць за кнігу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундзі́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., што.

Разм. Запрашаць каго‑н. і плаціць за пачастунак, забаву, купляць што‑н. каму‑н. у падарунак. Фундзіць марожанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)