voráusbezahlen

vt плаці́ць напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

voráuszahlen

vt плаці́ць напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

даплаці́ць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што і без дап.

Дадаць пэўную частку грошай да раней унесенай сумы; выплаціць усё да канца. Даплаціць за кнігу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундзі́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., што.

Разм. Запрашаць каго‑н. і плаціць за пачастунак, забаву, купляць што‑н. каму‑н. у падарунак. Фундзіць марожанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яса́чны, ‑ая, ‑ае.

Гіст.

1. Які мае адносіны да ясаку, з’яўляецца ясаком. Ясачны збор.

2. Які плаціць ясак, звязаны з выплатай ясаку. Ясачныя людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

payer

[ˈpeɪər]

n.

пла́тнік -а m. (той, хто пла́ціць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

underpay

[,ʌndərˈpeɪ]

v., -paid, -paying

зама́ла плаці́ць (за пра́цу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́плаціць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што.

1. Выдаць плату. Выплаціць ганарар, пенсію.

2. Разлічыцца з даўгамі, абавязацельствамі і пад. часткамі ці поўнасцю; заплаціць. Выплаціць падаткі, пазыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аліме́нты мн юрыд Aliménte pl, Únterhaltskosten pl;

плаці́ць аліме́нты Aliménte [Únterhalt] záhlen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аліме́нты, ‑аў; адз. няма.

Сродкі, якія выплачваюцца на ўтрыманне непрацаздольных дзяцей ці бацькоў асобамі, якія звязаны з імі адносінамі роднасці. Плаціць аліменты, Атрымліваць аліменты. Закон аб аліментах.

[Ад лац. alimentum — утрыманне, харчаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)