loan​1 [ləʊn] n.

1. пазы́ка, крэды́т;

a domestic/foreign loan уну́траная/заме́жная пазы́ка;

a bank loan ба́нкаўскі крэды́т;

take out a loan браць крэды́т;

repay a loan выпла́чваць крэды́т;

give smb. the loan of smth. пазы́чыць каму́-н. што-н.;

have smth. on loan атрыма́ць што-н. у часо́вае карыста́нне

2. ling. (таксама a loan word) запазы́чанне, пазы́чанне, запазы́чанае сло́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

loan

[loʊn]

1.

n.

пазы́ка f.; запазы́чаньне n.

a loan word — запазы́чанае сло́ва

2.

v.

дава́ць пазы́ку, пазыча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́йгрышны

1. (які дае выйгрыш) Gewínn ;

вы́йгрышная пазы́ка Gewínnanleihe f -, -en;

2. (карысны, выгадны) vórteilhaft; ge wínnbringend, éinträglich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

беззваро́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога нельга вярнуць; згублены, страчаны назаўсёды. Што ж твае вочы слязамі гараць, Па беззваротнай сумуюць вясне? Танк. [Доктар Шварц:] — У імя беззваротнага мінулага я прашу аб адным: ратуйце ад смерці дзяцей маіх і ўнукаў! Лынькоў.

2. Які дадзены назаўсёды і не павінен аддавацца. Беззваротная пазыка, дапамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проце́нтный в разн. знач. працэ́нтны, адсо́ткавы;

проце́нтный заём працэ́нтная пазы́ка;

проце́нтная надба́вка працэ́нтная надба́ўка;

проце́нтное отноше́ние мат. працэ́нтныя адно́сіны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зваро́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вядзе назад (пра шлях, дарогу). Увесь зваротны шлях абдумваў Барыс просьбу сясцёр і прапанову дырэкцыі волжскага прамысловага прадпрыемства. Лось.

2. Які паўтараецца, аднаўляецца (пра хваробу). Зваротны грып. Зваротны тыф.

3. Які трэба звярнуць, аддаць (пра грашовыя сродкі). Зваротная пазыка.

4. Які мае адносіны да суб’екта дзеяння. Зваротныя дзеясловы.

•••

Зваротны адрас гл. адрас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

paid

[peɪd]

1.

adj.

1) пла́тны, наня́ты (рабо́тнік)

2) вы́плачаны (доўг, пазы́ка)

3) запла́чаны

2.

v., p.t. and p.p. of pay I

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

państwowy

państwow|y

дзяржаўны;

pożyczka ~a — дзяржаўная пазыка;

koleje ~e — дзяржаўная чыгунка;

szkoły ~e — дзяржаўныя школы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэ́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

1. Від даходу, не звязаны з прадпрыемніцкай дзейнасцю, які рэгулярна атрымліваюць уладальнікі капіталу, зямлі ці маёмасці. Зямельная рэнта.

2. Бестэрміновая дзяржаўная пазыка ў капіталістычных краінах, якая прыносіць трымальнікам аблігацый пастаянны даход. Дзяржаўная рэнта.

3. О Абсалютная зямельная рэнта — рэнта ў капіталістычных краінах, якую атрымліваюць прадпрыемствы з усіх участкаў зямлі, незалежна ад іх урадлівасці або выгаднасці размяшчэння ў адносінах да рынку.

[Фр. rente ад лац. reddita — вернутае, выплачанае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іпатэ́ка

(гр. hypotheke = заклад)

1) заклад нерухомай маёмасці (пераважна зямлі, будынкаў) для атрымання пазыкі, а таксама пазыка пад заклад маёмасці;

2) пазыковае пасведчанне аб закладзе нерухомай маёмасці, якое выдаецца банкам пазычальніку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)