be a credit to smb./smth. быць го́нарам каго́-н./чаго́-н.
5.AmE залі́к
6.pl.credits спіс людзе́й, які́я дапамага́лі зняць кінафі́льм або́ зрабі́ць тэлеперада́чу
♦
do smb. credit/do credit to smb. рабі́ць го́нар каму́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ка́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Рмн. ‑зак; ж.
1. Апавядальны твор вуснай народнай творчасці або літаратурны твор аб выдуманых падзеях, нярэдка з удзелам чарадзейнай, фантастычнай сілы. Беларускія народныя казкі. Казкі Андэрсена. □ Гэта было адно з тых месц, пра якія калісьці народ расказваў страхотныя казкі — з разбойнікамі, з лесунамі, з русалкамі.Бядуля.Ні ў казцы сказаць, ні пяром апісаць.З нар.//перан. Пра што‑н. незвычайнае, дзівоснае, цудоўнае. Ёсць тут сем хвой. Не хвоі — казка.Колас.Печаная бульба — гэта казка, Паскрабеш нажом — і калі ласка. Жоўтая скарынка, як пірог.Панчанка.
2. Што‑н. выдуманае, нерэальнае; байка 1 (у 2 знач.). Нагаварыць розных казак. □ [Гарлахвацкі] Ну, гэтыя казкі вы расказвайце сваёй бабулі. Ніхто ім не паверыць.Крапіва.
•••
Бабскія казкі — тое, што і бабскія плёткі (гл. плётка 2).
Казаная казка — пра не раз чутае і не вартае ўвагі.
Казка пра белага бычка — пра бясконцае паўтарэнне аднаго і таго ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
1.ушто. Быць цвёрда перакананым, упэўненым у чым‑н. Верыць у перамогу. □ Веру, братцы, ў нашу сілу, Веру ў волі нашай гарт.Цётка.[Усевалад:] — Я не веру, каб чалавек з такой чулай і харошай душой, як у вас, быў помслівы і зласлівы.Скрыган.//укаго. Лічыць каго‑н. здольным здзейсніць надзеі, спадзяванні. [Надзя:] — Я верыла ў.. [Косцю], як у чалавека верыла. Разумееце, чалавека.Лынькоў.
2.ушто і чаму. Прымаць за праўду, лічыць верагодным, адпаведным рэчаіснасці. Верыць у сны і прыкметы. Верыць кожнаму слову. Верыць чуткам. □ Выйду, гляну на палі, даліны — Жнуць камбайны спелыя аўсы, І не лёгка верыць успамінам Пра царскія, змрочныя часы...Лойка.
3.каму. Давяраць каму‑н. Заўважыўшы, што Васіль верыць яму, Андрэй падышоў здалёк і да галоўнага.Пальчэўскі.[Марына:] — Ты сябра мой даўні, І я табе веру.Прыходзька.
4. Быць веруючым. Верыць у бога.
•••
Верыць (паверыць) на слова — лічыць (палічыць) праўдзівымі словы, не пацверджаныя доказамі.
Не верыць сваім вушам (вачам) — вельмі здзіўляцца, пачуўшы, убачыўшы што‑н. нечаканае. Глянуў Віктар — і вачам сваім не верыць. — А дзе ж човен?Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на¹, прыназ.
I.з В і М.
1.Ужыв. пры абазначэнні месца ці прадмета, на паверхні якога знаходзіцца хто-, што-н. або куды накіраваны рух, дзеянне.
На стале.
Напісаць на паперы.
Легчы на ложак.
Выйсці на паляну.
2.Ужыв. пры абазначэнні месца або часу дзеяння, а таксама асобы ці прадмета, якія з’яўляюцца аб’ектам дзеяння.
Ісці на працу.
Запланаваць сустрэчу на вечар.
Затрымаць погляд на субяседніку.
Вынесці пытанне на агульны сход.
II.з В.
1.Ужыв. пры абазначэнні тэрміну, прамежку часу.
Запас на зіму.
Спазніцца на гадзіну.
2.Ужыв. для абазначэння прадмета, які з’яўляецца прыладай, інструментам, сродкам для якога-н. дзеяння.
Узяць на буксір.
Зашпіліць на ўсе гузікі.
3.Ужыв. пры абазначэнні колькасці, меры, якія вызначаюць межы чаго-н.
Наваколле відаць на пяць кіламетраў.
Работы на гадзіну.
4.Ужыв. пры ўказанні на мэту, прызначэнне якога-н. дзеяння, прадмета.
Спяшацца на дапамогу.
Сабрацца на вячэру.
Лес на будоўлю.
5.Ужыв. пры абазначэнні спосабу дзеяння, стану.
Расказваць на памяць.
Паверыць на слова.
Зрабіць на свой густ.
III.з М.
1.Ужыв. пры абазначэнні спосабу ўтварэння дзеяння або характару выяўлення працэсу.
Поўзаць на карачках.
Усё рабіць на хаду.
2.Ужыв. для абазначэння прадмета, пры дапамозе якога ўтвараецца дзеянне.
Смажыць на алеі.
Рухавік працуе на бензіне.
3. Пры паўтарэнні назоўнікаў паказвае на наяўнасць вялікай колькасці чаго-н. (разм.).
Лата на лаце.
Калдобіна на калдобіне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1.займ.прыналежныда мы. Наш горад. Наш дом. □ Белыя бярозкі беларускія Міла так аздобілі наш край.Шымук.Тут стаяла наша хата. Вось на гэтым месцы, ля сцяны, — мой ложак.Аляхновіч.// Які мае адносіны да нас, як членаў якога‑н. калектыву; які складаецца з нас. Наша сям’я. Наш клас. □ [Андрэй Міхайлавіч:] — За вашай работай мы будзем сачыць. І прашу паверыць мне, што клапаціцца аб вас будзе цяпер увесь наш атрад.Якімовіч.// Які знаходзіцца ў сваяцкіх, сяброўскіх і інш. адносінах з намі. Нашы таварышы. □ Яшчэ зранку, на досвітку, пайшоў наш дзядзька на рум біць калоды.Колас.// Які звязаны з намі, датычыцца нас. У наш час.
2.узнач.наз.на́ша, ‑ага, н.Разм. Тое, што належыць, уласціва нам. Наша нам і застанецца.
3.узнач.наз.нашы, ‑ых. Разм. Блізкія нам людзі, сваякі, таварышы. «Нашы ідуць!..» Гэтыя словы запоўнілі цяпер душы нявольнікаў.Маўр.
І нашым і вашым — адным і другім адначасова (служыць, дагаджаць і пад.).
Наш братгл. брат.
Наш чалавекгл. чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
accept
[əkˈsept]1.
v.t.
1) прыма́ць
I accept your gift gratefully — Прыма́ю ваш падару́нак з удзя́чнасьцяй
2) згаджа́цца, пагаджа́цца
to accept a proposal — згадзі́цца на прапано́ву
to accept the fact — пагадзі́цца з фа́ктам
3) прызнава́ць праўдзі́вым, ве́рыць
The teacher won’t accept your excuse — Наста́ўнік не паве́рыць тваёй адгаво́рцы
to accept a doctrine — прызна́ць дактры́ну праўдзі́вай
4) заліча́ць
The teacher has accepted my paper — Наста́ўнік залічы́ў маю́ пра́цу
5) акцэптава́ць (падпіса́ць і згадзі́цца заплаці́ць) вэ́ксаль
2.
v.i.
згаджа́цца на што
I was invited and I accepted — Мяне́ запрасі́лі, і я згадзі́ўся
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
све́жыв разн. знач. све́жий;
с. хлеб — све́жий хлеб;
~жая ры́ба — све́жая ры́ба;
~жае паве́тра — све́жий во́здух;
с. след — све́жий след;
~жая бялі́зна — све́жее бельё;
с. вы́гляд тва́ру — све́жий вид лица́;
~жыя наві́ны — све́жие но́вости;
с. чалаве́к — све́жий челове́к;
~жыя сі́лы — све́жие си́лы;
◊ пада́нне ~жае, але паве́рыць ця́жка — свежо́ преда́ние, а ве́рится с трудо́м;
па ~жых сляда́х — по све́жим следа́м;
на ~жую галаву́ — на све́жую го́лову;
на ~жую па́мяць — на све́жую па́мять;
на ~жае во́ка — на све́жий глаз;
~жая капе́йка — све́жая копе́йка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неспако́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не жадае спакою; няўрымслівы, мяцежны. І рашыў будаваць Неспакойны салдат Гідрастанцыю На трыццаць пяць кілават.Куляшоў.Скончылася кіно, і з клуба на калідор хлынула і расплылася па вестыбюлі неспакойнае мора студэнцкай моладзі.Адамчык.Лясы тулілі неспакойных людзей, на якіх падала панская няласка і паліцэйская помста.Колас.// Які ўласцівы такому чалавеку. Неспакойны характар. □ Акіліна гатова была паверыць, што ў жыцці яе павінны адбыцца нейкія перамены, пасля якіх вальней і радасней будзе яе неспакойнаму сэрцу.Вітка.
2. Які адчувае і выказвае трывогу, хваляванне. [Антось] вярнуўся ў амбулаторыю хвілін праз дваццаць, вельмі неспакойны.Мележ.// Які выражае неспакой, трывогу. Неспакойныя думкі. □ Шчокі пунсавелі ад марозу, а доўгія веі прыкрывалі неспакойны бляск чорных вачэй.Алешка.
3. Поўны трывогі, неспакою. Трымаць.. [стрэльбу] дома ў гэты неспакойны час было не з рукі.Колас.Сны неспакойныя, нядолі поўныя, Спаць не даюць мне начамі.Купала.// Такі, на якім няма спакою. Атрад Кавалевіча быў на самым неспакойным участку.Мележ.Было неспакойнае начное дзяжурства, а потым гэтакі ж цяжкі быў дзень.Васілевіч.
4. Які знаходзіцца ў хваляванні, бурны (пра з’явы прыроды). Шумелі дрэвы ў гарадскім садзе. Неспакойны вецер кідаўся над горадам.Самуйлёнак.Гальфстрым! Я нават ў чую яго подых Гарачы, неспакойны, ад якога Аж застагналі рэі парахода З трывогай.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)