niechluj
м. неахайны чалавек; няхлюй, шмаравоз, брудар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
flejtuch
м. разм. пагард. неахайны чалавек; неахайнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Прачытаць уголас, апавясціць сходу, пасяджэнню і пад. Зачытаць пісьмо. Зачытаць пастанову.
2. Разм. Прывесці ў неахайны выгляд працяглым або нядбайным карыстаннем (пра кнігу, газету і г. д.). Зачытаць кнігу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
líederlich
a
1) неаха́йны
2) распу́сны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schlúdrig, schlúderig
a неаха́йны (пра вопратку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
неакура́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не захоўвае парадку, дакладнасці. Неакуратны плацельшчык. □ Неакуратны ж і неадначасны збор перашкаджае нармальнаму ходу заняткаў. Колас.
2. Нядбайна зроблены, недакладна выкананы. Неакуратны надпіс.
3. Неахайны ў адносінах да сваіх рэчаў. Неакуратны вучань.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
unclean [ˌʌnˈkli:n] adj.
1. fml нячы́сты, бру́дны
2. неаха́йны, мурза́ты
3. амара́льны, не прысто́йны;
an unclean spirit злы дух, дэ́ман
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Нехамя́жы ’нехлямяжы, неахайны’ (Сл. ПЗБ), нехамяжына ’неахайны чалавек’ (Касп.). Няясна; відаць, звязана з нехлямяжы ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
untidy
[ʌnˈtaɪdi]
adj.
1) непрыбра́ны, не ў пара́дку (пако́й)
2) неаха́йны, неакура́тны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Няра́ха ’неахайны чалавек’ (астрав., ул. інф.), нераха ’няўклюда, неахайны чалавек’ (Ян., ТС), ніриха, нірэха ’неахайны чалавек’ (Сл. ПЗБ), а таксама нярахлівы, нірихлівы ’неахайны’ (Сл. ЦРБ, Сл. ПЗБ), перахавалі ’неахайны, некультурны’ (ТС), рус. неряха ’неахайны чалавек; няўмелы, дурны чалавек’, н.-луж. njerech ’беспарадак, смецце’, ’неахайны чалавек’, njerešny ’бесталковы; нячысты’. Лічыцца вытворным ад прасл. дыял. *грскъ, экспрэсіўна^ ўтварэння ад *rędъ (гл. рад), параўн. н.-луж. rech ’парадак; чысціня’, рус. ряха ’франціха’, ряхаться ’выстройвацца, прыбірацца’, нарядный ’прыбраны’ і пад. (Шустар-Шэўц, 14, 1014; Фасмер, 3, 66). Дапушчэнне балтыйскага паходжання (Смулкова, Лекс. балтызмы, 39) не мае падстаў, гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 146. Значэнне ’няўклюда’ можа быць звязана з рехацца ’поркацца’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)