vain

[veɪn]

adj.

1) ганары́сты, зазна́йлівы

2) дарэ́мны, ма́рны; бескары́сны

She made vain attempts to reach her sister by telephone — Яна́ рабі́ла дарэ́мныя намага́ньні дазвані́цца да сястры́

3) пусты́, беспадста́ўны

a vain boast — пусто́е самахва́льства

•

- in vain

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fond [fɒnd] adj.

1. : be fond of smb./smth. любі́ць каго́-н./што́-н.

2. : be fond of doing smth. мець ця́гу/схі́льнасць рабі́ць што-н.;

I’m fond of swimming. Я люблю плаваць.

3. пяшчо́тны, ласка́вы, замілава́ны;

a fond look замілава́ны по́зірк;

a fond farewell пяшчо́тнае развіта́нне

4. безнадзе́йны, ма́рны;

a fond hope ма́рная надзе́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

idle

[ˈaɪdəl]

1.

adj.

1) незаня́ты; во́льны; бязьдзе́йны; беспрацо́ўны

to stand idle — прасто́йваць (пра фа́брыку)

2) гультаява́ты, ляні́вы

3) бескары́сны, ма́рны, дарэ́мны

4) пусты́, беспадста́ўны (страх, ве́сткі)

2.

v.i.

1) нічо́га не рабі́ць, гультаява́ць, бязьдзе́йнічаць

2) прахо́джвацца, туля́цца

3) быць на халасты́м хаду́ (пра мато́р)

3.

v.t.

марнава́ць, бязьдзе́йна ба́віць (час)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бяспла́тны únentgeltlich, kóstenlos, kóstenfrei;

бяспла́тнае харчава́нне fréie Kost;

бяспла́тнае навуча́нне kóstenloser Únterricht;

бяспла́тны прае́зд Fréifahrt f -;

бяспла́тны біле́т (праязны) Fréifahrkarte f -, -n; тэатр Fréikarte f;

бяспла́тная кватэ́ра míetfreie Wóhnung;

бяспла́тная медыцы́нская дапамо́га kóstenlose ärztliche Betréuung;

бяспла́тны дада́так (да часопіса) Grátisbeilage f -, -n;

увахо́д бяспла́тны Éintritt freiбясплённа прысл, бясплённы (марны, дарэмны) frúchtlos, nútzlos, vergéblich, erfólglos (безвыніковы); wírkungslos (неэфектыўны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verlóren

1.

part II ад verlíeren*

~ géhen* — прапада́ць

an ihm ist ein Léhrer ~ gegángen — з яго́ быў бы [вы́йшаў бы] до́бры наста́ўнік

2.

a

1) стра́чаны, дарэ́мны, ма́рны

~e Mühe — дарэ́мная [ма́рная] пра́ца

2) прайгра́ны (пра справу)

3.

:

der ~e Sohn — блу́дны сын

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stracony

stracon|y

1. страчаны;

~y czas — страчаны час;

2. знішчаны, загублены;

(jeszcze) nic ~ego — яшчэ не ўсё страчана;

stoją na ~ej pozycji — яны адстойваюць безнадзейную справу;

~y człowiek — прапалы (прапашчы) чалавек;

3. дарэмны; марны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

худы, схуднелы, пахудзелы, хударлявы, марны, змарнелы, мізэрны, змізарнелы, кашчавы, касцісты, кастлявы, вастраносы, сухарэбры; благі, зблажэлы, сухі, сухарлявы, падсухі, выпетраны (разм.); востры (перан.) □ скура і косці

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

◎ Плахі́ 1 (плахт) ’дрэнны, нядобры’ (Бяльк.; чэрв., пух., даўг., Сл. ПЗБ; Ян.), ’непрыстойны’ (віл., Сл. ПЗБ). З рус. плохой ’кепскі, дрэнны’, ’няўжыўчывы’, ’непрыгожы, несамавіты’, ’дурны, някемлівы, бесклапотны’ і інш., якое з’яўляецца глухім варыянтам балтызма благі — літ. plūgas ’благі, дрэнны, паганы’, ’худы’, ’слабы’, параўн. прасл. *hasъ — літ. grožis ’краса’, прасл. xytrъ — літ. gudrus ’хітры’, альбо пад уплывам рус. плохой бел. благі змяніла звонкія зычныя на глухія.

◎ Плахі́ 2 ’спакойны, добры’ (шчуч., пруж., Сл. ПЗБ), ’слабы’ (Ян.), ’ціхі, сціплы’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). Укр. плохий ’спакойны, ціхмяны, лагодны, рахманы, пакорлівы’, польск. płochy ’палахлівы, дзікі’, ’ветрагон’, ’марны, нікчэмны’, кш©. ріохі ’тс’, ’хуткі’, чэш. piachy ’палахлівы, асцярожны’, ’сарамлівы’, ц.-слав. плахі? ’баязлівец’, стараж.-рус. плахі? ’трывога’, плахый ’які памыляецца’, славен./Λ//? ’сарамлівы’, серб.-харв. плах ’парывісты, запальчывы’, ’круты’, макед. плах, балг. плах ’баязлівы’. Прасл. *polхь, параўн. поўнагалосныя формы: бел. полах, рус. і ўкр. по́лох, роднасныя ст.-грэч. πάλλω ’ўзбуджаю, узварушваю’, πελεμίζω ’трэсці (трасу)’, ст.-нарв. felms‑fiillr, гоц. us‑fihna ’напалоханы’, ст.-нарв. j&la ’напалохаць’ < і.-е. *pólo‑/*póle (Вязлай–Сной, 3, 45; Фасмер, 3, 317). Бел. і ўкр. формы з пло‑, відаць, пад уплывам польскай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пра́здный

1. (пустой) пусты́; (тщетный) ма́рны; (бесполезный) бескары́сны;

пра́здный разгово́р пуста́я размо́ва;

э́то не пра́здный вопро́с гэ́та не пусто́е пыта́нне;

пра́здное любопы́тство пуста́я ціка́васць;

2. (бездельный) бяздзе́йны, гуля́шчы; (свойственный бездельнику) гульта́йскі; (незанятый) (нічы́м) незаня́ты;

пра́здная жизнь бяздзе́йнае (гуля́шчае, гульта́йскае) жыццё;

пра́здный челове́к гуля́шчы (нічы́м не заня́ты) чалаве́к; (бездельник) гульта́й, лайда́к, ло́дар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

marny

marn|y

1. марны, дарэмны, пусты;

wysiłki nie poszły na ~e — намаганні не прапалі дарэмна (марна);

~a gadanina — пустая балбатня;

2. дрэнны, мізэрны, нікчэмны, нетрывалы;

~a pociecha — кепскае суцяшэнне;

~y człowiek — нікчэмны чалавек;

~y charakter — дрэнны характар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)