vain

[veɪn]

adj.

1) ганары́сты, зазна́йлівы

2) дарэ́мны, ма́рны; бескары́сны

She made vain attempts to reach her sister by telephone — Яна́ рабі́ла дарэ́мныя намага́ньні дазвані́цца да сястры́

3) пусты́, беспадста́ўны

a vain boast — пусто́е самахва́льства

•

- in vain

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)