vain
adj.
1) ганары́сты, зазна́йлівы
2) дарэ́мны, ма́рны; бескары́сны
She made vain attempts to reach her sister by telephone — Яна́ рабі́ла дарэ́мныя намага́ньні дазвані́цца да сястры́
3) пусты́, беспадста́ўны
a vain boast — пусто́е самахва́льства
•
- in vain
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)