Кішку́н 1 ’нутрэц’ (Мат. Гом.). Гл. кішка 1.

Кішку́н 2 ’прагны, ненаедны чалавек’ (Жыв. сл.). Гл. кішкар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кішкі́ ’мясістая сярэдзіна гарбуза, дзе знаходзіцца насенне’ (Жыв. сл., Нар. словатв., З нар. сл.). Да кішка 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hose​1 [həʊz] n. (pl. hose)

1. BrE рука́ў, кішка́ (для палівання); шланг, брандспо́йт

2.

1) панчо́шныя вы́рабы; трыката́жная бялі́зна

2) панчо́хі; шкарпэ́ткі «гольф»

3. рэйту́зы; ласі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

калі́т

(н.-лац. colitis, ад гр. kolon = абадочная кішка)

запаленне слізістай абалонкі тоўстай кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вантрабя́нка ’страўнік або тоўстая кішка, начыненая вантробамі’ (БРС, Вешт., Інстр. I); ’каўбаса з вантробаў’ (КСТ). Утворана марфолага-сінтаксічным спосабам ад вантрабяная (каўбаса).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bowel

[ˈbaʊəl]

1.

n.

кі́шка f.; вантро́бы pl. only.

2.

v.t.

патрашы́ць, выма́ць вантро́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэкта́льны

(ад лац. rectum = прамая кішка)

які адносіцца да прамой кішкі (напр. р-ыя даследаванні).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэра-

(гр. enteron = кішка)

першая састаўная частка складаных слоў, якая ўказвае на сувязь з кішэчнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

colon

I [ˈkoʊlən]

n.

двухкро́п’е n., два пу́нкты

II [ˈkoʊlən]

n., pl. -lons, -la

то́ўстая кі́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэктаскапі́я

(ад лац. rectum = кішка + -скапія)

агляд унутранай паверхні прамой і сігмападобнай кішак пры дапамозе рэктаскопа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)