haczyk

м.

1. кручок;

zamknąć drzwi na haczyk — зашчапіць дзверы на кручок;

kupiłem ~i do łowienia ryb — (я) купіў кручкоў рыбу вудзіць;

2. закавыка; закавычка; падвох;

połknąć haczyk — заглынуць кручок; трапіцца на кручок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Krámpe

f -, -n кля́мка, за́саўка; кручо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wíderhaken

m -s, - рыбало́ўны гачо́к, кручо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тымбурава́ць ‘вязаць кручком’, тымбу́рак ‘кручок’ (брасл., Сл. ПЗБ). Гл. тамбур 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наживи́ть сов., рыб., охот. начапі́ць (прыла́дзіць) прына́ду;

наживи́ть у́дочку червяко́м начапі́ць на кручо́к чарвяка́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крючо́к

1. (для застёжки) аплі́к, -ка́ м.;

2. в др. знач. кручо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пато́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Торкаць час ад часу. Паторкваць за вяроўку. Рыба паторквае кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загагу́ліна, ‑ы, ж.

Разм. Складаны выгіб, загіб, кручок. — А ў нас тут [у школе] за кожную лішнюю загагуліну ў малюнку двойкі ставяць. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спускавы́:

спускавы́ кручо́к вайск., паляўн. Ábzug m -(e)s, -züge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аплі́к, ‑а, м.

Абл. Металічны кручок для зашпільвання адзення. Заплікнуўшы праз пяты ў дзесяты аплікі даматканай жакеткі, Ігнась выладзіўся на вакзал. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)