назва́лся груздём, полеза́й в ку́зовпосл. назва́ўся груздо́м, лезь у кош.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лупі́на, ‑ы, ж.
1. Вонкавая абалонка плода, семя. Іван з Колем пакідалі на падлогу гарбузовых лупін і коўзаліся.Карпюк.
2.толькімн. (лупі́ны, ‑пін). Адходы пасля ачысткі пладоў, семя; шалупіны. Набрала [Кацярына] кош лупін са смеццем і падышла да гаража.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
crate
[kreɪt]1.
n.
вялі́кая скры́ня -ра́ма, кош каша́m. (для пераво́зу)
2.
v.t.
упако́ўваць у скры́ні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Су́дзень ’вялікі саламяны кош’ (Сцяшк. Сл.), ’суднік’ (Мат. Гом.). Да суд‑ (гл. наступнае слова) з суф. ‑ень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гандо́ла
(іт. gondola)
1) венецыянская аднавёславая лодка з каютай і фігурнымі носам і кармой;
2) кош для пасажыраў паветранага шара, кабіна для людзей, прыбораў у аэрастаце, дырыжаблі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Калу́пашак ’плецены кош на воз’ (Сцяшк.), колупушок ’кош для перавозкі бульбы’ (Мат. Гом.), ’плецены кораб на сані або воз’ (ТС). Рэгіянальная інавацыя, зах.-бел. форма, магчыма, і незалежная. Утворана метатэзай з палукашак, які, відаць, да *палукош, дзе кош‑ назва вялікага кораба на воз. Менш верагодна думаць пра сувязь палукашак з вядомым у рус. мове лукошко і лукно. Таксама нельга лічыць зыходнай разглядаемую лексему, якая магла быць аддзеяслоўным утварэннем ад калупаць ’плесці’, параўн. смал.колупаць ’плесці лапці’. Апошняе — лакальная інавацыя, параўн. бел.калупаць ’вязаць’ (карункі), утворанае на базе калупаць ’марудна вазіцца’. Адносна ўкр. бойк. параўн. колупінок і колупіток < полукіпок.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кашо́лка ’плецены выраб з лучыны, лазы і пад. для захоўвання і пераноскі чаго-н.’ (ТСБМ, БРС, Касп.). Параўн. рус.дыял.кошо́лка. Паводле Фасмера, 2, 360, звязана з рус.коше́ль, кошеле́к, укр.коші́ль, серб.-харв.ко́шље ’агароджа’, славен.košulja ’кашолка’, польск.koszałka і далей, з рус.кош ’плеценая кашолка’, укр.кіш, бел.кош ’скрыня ў млыне’, балг.кош ’вялікая кашолка’, чэш.koš, польск.kosz, ст.-слав.кошь і г. д., прасл.*košь < *kosio‑, роднаснае з лац.qualum ’плеценая кашолка’ (*quaslo‑). Гл. Бернекер. 1, 586 і далей; Траўтман, 119. Параўн. яшчэ кашэ́ль (гл.). Гл. яшчэ грунтоўныя меркаванні Трубачова, Эт. сл., 11, 187–189.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Карзі́на ’кашолка’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Яруш.), ’кош з лазы’ (Нар. сл., Яшк.), карзінка ’кош’ (Мат. Маг.). Зыходзячы з формы і значэння лексемы корзаць (гл.), карзіна вытворнае ад корзаць: бел.корзаць ’плесці’, укр.корзити ’плесці, моршчыцца’. Магчыма, сюды ж рус.корза ’старая (= маршчыністая)’. Параўн. лат.kur̄za ’маршчына’ (Фасмер, 2, 327). Праз значэнне ’плесці’ корзаць звязана з карзіна. Адносіны ўсходнеславянскіх і латышскіх паралелей няясныя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
налі́плы, ‑ая, ‑ае.
Які наліп на што‑н. або прыліп да чаго‑н. Лёд ля берагоў быў шэры, з наліплымі латкамі снегу, а пасярэдзіне ракі цямнела вада.М. Стральцоў.За плячамі ў .. [Валіка] быў вялікі мокры кош з наліплымі на дно і дужку водарасцямі, асакой.Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ракі́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ракіты, які складаецца з ракіт. У кружку з кустоў малінніку там стаяла лавачка, сплеценая з моцных ракітавых дубцоў.Мурашка.Мы заходзілі да ракітавага куста, што разросся на самым беразе, адпачывалі там.Шуцько.// Зроблены з ракіты, з вецця ракіты. Ракітавы кош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)