яйцавы́, ‑ая, ‑ое.

У біялогіі — які мае адносіны да яйца (у 3 знач.). Яйцавая клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thorax [ˈθɔ:ræks] n. anat. (pl. thoraxes or thoraces) грудна́я кле́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эпітэлія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эпітэлія, складаецца з эпітэлія. Эпітэліяльная тканка. Эпітэліяльная клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ламацца, ‑міцца; зак.

Зламаўшыся, выпасці, выняцца. Зачапілі [матросы клетку] за краты, але ледзь клетка кранулася — некалькі прэнтаў выламалася. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сперматазо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін; жыўчык (у 2 знач.).

[Ад грэч. sperma — семя, zōon — жывёла і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coop​1 [ku:p] n. кура́тнік (для свойскай птушкі); кле́тка (для трусоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

садо́к², -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Штучны вадаём для развядзення рыбы; прыстасаванне для трымання злоўленай жывой рыбы.

2. Памяшканне (клетка, вадаём і пад.) для развядзення і трымання жывёл.

Гусіны с.

С. для рыбы.

|| прым. садко́вы, -ая, -ае.

Садковая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Суклёт ’каркас, шкілет’ (Ласт.). Адназоўнікавае прыставачнае ўтварэнне, гл. су- і клетка, клець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зааспо́ра, ‑ы, ж.

Клетка водарасцей і прасцейшых грыбоў, якая здольна рухацца ў вадзе пры дапамозе жгуцікаў і служыць для бясполага размнажэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bird cage

кле́тка f. (для пту́шкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)