гаме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.

Рухомая палавая клетка раслінных і жывёльных арганізмаў.

[Грэч. gamētós — здольны уступаць у шлюб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікро́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мікроба. Мікробная клетка. // Выкліканы мікробамі. Мікробная інфекцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

white cell [ˈwaɪtˌsel] n. physiol. бе́лая крывяна́я кле́тка, лейкацы́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кураня́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кураняці. Куранячы пух. // Прызначаны для куранят. Куранячая клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зіго́та, ‑ы, ДМ ‑гоце, ж.

Клетка, якая ўтвараецца ў выніку апладнення, зліцця палявых клетак.

[Ад грэч. zygōtē — злітая ў пару.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яйцавы́, ‑ая, ‑ое.

У біялогіі — які мае адносіны да яйца (у 3 знач.). Яйцавая клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thorax [ˈθɔ:ræks] n. anat. (pl. thoraxes or thoraces) грудна́я кле́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эпітэлія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эпітэлія, складаецца з эпітэлія. Эпітэліяльная тканка. Эпітэліяльная клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ламацца, ‑міцца; зак.

Зламаўшыся, выпасці, выняцца. Зачапілі [матросы клетку] за краты, але ледзь клетка кранулася — некалькі прэнтаў выламалася. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сперматазо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін; жыўчык (у 2 знач.).

[Ад грэч. sperma — семя, zōon — жывёла і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)