до́хлы

1. (пра жывёл) veréndet, verréckt, krepíert;

2. разм (слабы, кволы) schwächlich, kränklich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

chuchrak

м. разм. слабы (кволы) чалавек; слабак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Няпо́шлы ’слабы, кволы’.(Крыў., Дзіс., ушач., Пан. дыс.). Да пошлы ’дужы, моцны'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Паква́ля ’пачакаўшы’ (Гарэц.), паквольна ’вольна’, паквблна ’асцярожна, не спяшаючыся’ (Шат.). Гл. кволіцьз, кволы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Расква́ліць, росква́ліць ’разбіць, расквасіць’: роскваліў ему голову (ТС). Няясна, магчыма, звязана з кволы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэбі́л

(лац. debillis = кволы, слабы)

чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мле́йкі ’які выклікае млявасць’ (беласт., Сл. ПЗБ). З ⁺мдлейкі. Параўн. польск. mdleja ’хваравіты, кволы чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

feeble

[ˈfi:bəl]

adj.

1) слабы́, кво́лы, хвараві́ты, нямо́цны

a feeble old man — кво́лы стары́ чалаве́к

a feeble resistance — слабы́ супраці́ў

2) слабы́; няя́сны, невыра́зны

a feeble cry — кво́лы крык

a feeble light — слабо́е сьвятло́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ляда́чы, ляда́шчы

1. (кволы, хілы) kränklich, schwächlich; schlecht, úntauglich;

2. (стары, струхлелы) alt; verfáult, mürbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

до́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Здохлы, мёртвы (пра жывёлу, насякомых). Дохлы кот. Дохлая мыш.

2. перан. Разм. Хілы, кволы, хваравіты. Справіў ён [Набілкін] сабе палатняны шацёр, .. сеў на сваю дохлую кабылку і паехаў у свет. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)