Кво́ліць 1 ’слабець’ (Нас.), ’непакоіць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кволіць 2 і кволы.
Кво́ліць 2 ’рабіць што-небудзь больш вольным’ (Нас.). Гл. кволы.
Кво́ліць 3 ’чакаць’ (Нас.). Параўн. кволіць 2 і кволы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)