Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
desperate[ˈdespərət]adj.
1. ро́спачны, адча́йны, безнадзе́йны
2. :He is desperate for money. Ён мае вялікую патрэбу ў грошах.
3. : а desperate criminal закаране́лы злачы́нец/злачы́нца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ро́сшукм.
1. (дзеянне) Súche f -, Súchen n -s, Súchaktion f -, -en; Ermíttlung f -, Untersúchung f -; Fáhndung f - (злачынца);
2.юрыд. Vóruntersuchung f -, -en, Náchforschung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ВІ́РА, вера,
у Стараж. Русі грашовы штраф, што спаганяўся са злачынца на карысць князя за забойства ці цяжкае калецтва вольнага чалавека. Калі злачынцу нельга было знайсці, віру плаціла сельская абшчына (верв), на тэрыторыі якой знойдзена цела (дзікая віра). Спагнанне віры замяніла кроўную помсту. Паводле «Рускай праўды» памер віры 40 грыўняў. За забойства дружынніка ці слугі князя віру плацілі ўдвая большую (80 грыўняў). За цяжкае калецтва (адсячэнне рукі, нагі) ці за забойства нявернай жонкі спаганялася палова віры.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
stalk2[stɔ:k]v.
1. падкрада́цца, падкра́двацца; выціко́ўваць;
stalk a deer высо́чваць але́ня;
stalk a criminal прасле́даваць злачы́нца
2. кро́чыць, ступа́ць
3.fml распаўсю́джвацца, распаўза́цца;
Fear stalks the town at night. Ноччу страх апаноўвае горад.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ВІКТЫМАЛО́ГІЯ
(ад лац. victima ахвяра + ...логія),
навука, што даследуе псіхал. і маральныя рысы асобы — ахвяры злачынства і любыя формы праяўлення грамадскай паталогіі, у выніку якіх прычыняецца шкода асобе. У больш вузкім сэнсе (у т. л. ў крыміналогіі) вывучае тыпы ахвяр — віноўнікаў злачынства, чые паводзіны могуць быць небяспечнымі для іх саміх і ствараюць павышаную верагоднасць замаху на іх; умовы, спрыяльныя для ўчынення злачынства; даследуе сувязі ахвяры і злачынца, ролю ахвяры ва ўчыненым злачынстве, а таксама адносіны да ахвяры органаў правасуддзя.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Зло́дзей ’той, хто крадзе’. Рус.злоде́й ’ліхадзей, злачынец’, укр.зло́дій ’злодзей’, польск.złodziej ’тс’, уст. ’злачынца’, в.-луж.дыял.złodźij, н.-луж.złoźej ’злодзей, злачынец’, чэш.zloděj ’злодзей’, славац.zlodej ’злодзей, несумленны чалавек’, славен.zlȏdẹj ’злы; чорт’, балг.злодѐй ’злачынец’, макед.злодеј ’тс’. Ст.-слав.зълодѣи ’злачынец’. Ст.-рус.зълодѣи, злодѣй (1076 г.) ’злачынец’, ’вораг’. Прасл.zъlo‑dějь — складанае слова ад zъlo (гл. зло) і dějati (гл. дзея і інш.); параўн. злачынец, чарадзей, дабрадзей. Шанскі, 2, З, 94; Фасмер, 2, 99. Націск у бел., верагодна, пад польск. уплывам, як і канкрэтызацыя значэння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адсю́ль, прысл.
1. З гэтага месца; ад гэтага месца. Адсюль, з лясной паляны, На бітву і ў разведку Хадзілі партызаны.Аўрамчык.Да гарадка адсюль было вёрст трыццаць.Чорны.// З гэтай мясцовасці. Ён родам адсюль, са Стоўбцаў.
2. З папярэдняга разважання; у выніку гэтага. [Вейс:] — Калі злачынца злоўлены ці ўрэшце так пакараны сваімі рабочымі, трэба і зрабіць адсюль належныя вывады.Лынькоў.
•••
Адсюль-адтуль — з розных месцаў патроху.
Ні адсюль, ні адтуль — раптоўна, немаведама адкуль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адшука́цьсов.
1. разыска́ть;
а. прапа́ўшых без ве́сткі — разыска́ть пропа́вших бе́з вести;
а. злачы́нца — разыска́ть престу́пника;
2. (добиться усиленными поисками) изыска́ть;
а. рэзе́рвы павелічэ́ння вытво́рчасці — изыска́ть резе́рвы увеличе́ния произво́дства
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)