чуб м.
1. чуб, хохо́л;
2. (ржи и т.п.) куст;
◊ бра́цца за чубы́ — схва́тываться в дра́ке;
звяза́ць за чубы́ — страви́ть; столкну́ть лба́ми
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
бо́йня, ‑і, Р мн. боень; ж.
1. Прадпрыемства, дзе забіваюць жывёлу на мяса. Частку кароў прыйшлося адправіць на бойню. Асіпенка.
2. Вайна з масавым знішчэннем людзей; разня. Звязаць бы ўсіх, хто прагне новай бойні. І выселіць, і як мага далей. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скруці́ць
1. (нітку і г. д) (zusámmen)dréhen vt;
2. (звязаць) zusámmenbinden* vt;
3. разм:
яго́ скруці́ла хваро́ба die Kránkheit hat ihn arg mítgenommen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спу́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Звязаць ногі путам, пазбавіўшы свабоды рухаў. [Селянін:] — Спутаў гэта я каня, а сам прылёг і, не пры вас кажучы, трохі даў храпака. С. Александровіч. З вераўчаным путам у руцэ павёў [Васіль] каня к узлеску, дзе пасвілі коней. Спутаў, пусціў пасвіцца. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны; зак.
1. каго-што. Зрабіць залежным, паставіць у залежнасць ад каго-, чаго-н., прымусіць дзейнічаць адпаведна чаму-н.
П. каго-н. свайму ўплыву.
П. жыццё адзінай мэце.
2. каго-што. Паставіць пад непасрэднае кіраўніцтва, перадаць у чыё-н. непасрэднае распараджэнне, падначаліць.
П. інстытут Акадэміі навук.
3. што. У граматыцы: звязаць паводле спосабу падпарадкавання.
|| незак. падпарадко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. падпара́дкаванне, -я, н.
Знаходзіцца ў чыім-н. падпарадкаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
звя́зваць несов.
1. в разн. знач. свя́зывать; (делать посредством вязания — ещё) вывя́зывать;
2. охот. состру́нивать, струни́ть;
3. спец. сча́ливать, спла́чивать; плоти́ть;
1-3 см. звяза́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
związać
зак. звязаць; завязаць;
związać ręce — звязаць рукі;
związać w całość — аб’яднаць у цэлае;
nie może związać końca z końcem — ён не можа канцы стачыць; ён не можа канцы з канцамі звесці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
папу́ша, ‑ы, ж.
Скрутак тытунёвага лісця. Дзед ссякаў .. [тытунь] сякераю, цягаў на гару, развешваў яго там, каб пасля, як падсохне, абарваць лісты, звязаць іх у ёмкія папушы, папярэдне пераклаўшы кожны ліст нейкай духмянай травою. Сачанка. [Міхал:] Я куру толькі самасад. Прывык. А сёння папуша слабая пад рукі папалася. Пташнікаў.
[Рум. păpusă.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
relate [rɪˈleɪt] v. (to)
1. устана́ўліваць су́вязь або́ адно́сіны;
relate theory and practice звяза́ць тэо́рыю з пра́ктыкай
2. адно́сіцца; мець дачыне́нне (да чаго-н.);
He notices nothing but what relates to himself. Ён звяртае ўвагу толькі на тое, што тычыцца непасрэдна яго.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абвяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак.
1. каго-што. Абгарнуць, абкруціць чым-н., звязаўшы канцы або замацаваўшы вяроўкай і пад.
А. хворую нагу.
А. яблыню на зіму.
2. Звязаць, каб змацаваць што-н.
3. што. Зрабіць надвязку па краях чаго-н.
А. каўнерык каляровай ніткай.
А. ручнік карункамі.
|| незак. абвя́зваць, -аю, -аеш, -ае.
|| звар. абвяза́цца, -вяжу́ся, -вя́жашся, -вя́жацца; -вяжы́ся (да 1 знач.); незак. абвя́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. абвя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. і абвя́званне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)